Historia edycji

                   Zegar

Czeka na cofnięcie wskazówek, żal 
czasem, że tylko w takim da się to zrobić.
Wiosna rzuciała godziną przed siebie, 
jesień z pokorą ją odda - ale w parku, 
rok za rokiem - cztery pory Vivaldiego.

Wirują zbłąkane liście, rdza zaognia pustkę, 
jedynie ławki czekają na dotyk człowieka.
Przechadzka z parasolem to jednak coś miłego.
Kiedy ziemia zaciąga się mgłami, po pniach 
skaczą wiewiórki szukając szczęścia na zimę.

W pamięci szkicuję obrazy, będą na jutro.
Na wzniesieniu prastare olbrzymy zrzucają 
nasiona - pękają iglaste kulki - turlają się 
kasztany - kasztanowe, jak niegdyś moje włosy.
Dzisiaj, przewrotny czas ochoczo je popieli.

 wrzesień, 2025