Elizabeth Barrett Browning — Sonnet XXVI

[Andrzej P. Zajączkowski]

Żyłam, wizje za moje towarzystwo mając

Zamiast mężczyzn i kobiet, lat temu wiele,

I myślałam, że to są mili przyjaciele

Słodszej muzyki niż przez nie grana nie znając.

 

Lecz wnet ich purpurowe treny przestały lśnić

Od kurzu świata, lutni melodia ustała,

A ja stałam się mdlejąca i ociemniała

W ich gasnących oczach. Wtedy przyszedłeś--by być,

 

Kochany, czym one się zdawały. Ich lica

Ich pieśni, ich splendory (lepsze, choć te same,

Jak kiedy wodę z rzeki uświęca krynica),

 

Spotkały się w tobie i to z ciebie się budzi

Spełnienia pragnień mojej duszy obietnica:

Bo dary Boga przynoszą wstyd marzeniom ludzi.

 

I Elizabeth:

I lived with visions for my company

Instead of men and women, years ago,

And found them gentle mates, nor thought to know

A sweeter music than they played to me.

 

But soon their trailing purple was not free

Of this world's dust, their lutes did silent grow,

And I myself grew faint and blind below

Their vanishing eyes. Then thou didst come--to be,

 

Belovèd, what they seemed. Their shining fronts,

Their songs, their splendors (better, yet the same,

As river water hallowed into fonts),

 

Met in thee, and from out thee overcame

My soul with satisfaction of all wants:

Because God's gifts put man's best dreams to shame.

[Nata_Kruk]

Andrzeju, dwa Kruki Ci wleciały, nie wiem, jak to zlikwidować.

Praktycznie nie znam tej poetki.. sonet bardzo ładny.

[Andrzej P. Zajączkowski]

@Nata_Kruk Dwa Kruki? Niechybnie Hugin i Munin. To znak, że pora sięgnąć do znacznie starszej literatury. Chociaż epoka wiktoriańska nadal kryje perełki. Sonet pochodzi z tomu Sonnets from the Portuguese (1845) - Sonety z Portugalskiego, co miało sugerować, że to przekłady albo najmniej inspiracje, podczas gdy wszystkie Elizabeth napisała sama.