Czas

[Natálie Vašutová]

Patrzę wstecz na przerysowane obrazki.

Zapominam o klepsydrze utrzymującej drobinki piasku w marszu.

Nie widzę sypiącego się przede mną czasu...

 

Patrzę w nieznane, widzę teraz klepsydrę.

Boję się, że czas mi ucieka,

Czasu niewiele, a ciągle ubywa.

 

Ale co jeśli spojrzę na teraźniejszość?

Co wtedy zobaczę?

Słońce się śmieje,

A księżyc się pali.

 

A może spojrzeć na ten czas,

Który niebo wskazuje teraz...

 

Nic się nie dzieje.

Czas mi nie ucieknie.

Nie muszę go gonić,

Wystarczy za nim chodzić.

 

Trzymać go blisko, obserwować czasem, jak nocą ognisko.

Może na chwilę zaśnie,

Ale zupełnie jeszcze nam nie zgaśnie.