Przy kominku rany leczy

[Waldemar_Talar_Talar]

wiatr liściem zatańczył echo

coś powiedziało góry lasy

sady parki z mgłą 

się skumały

 

ptaki w gniazdach drzemią

słońce ciepła skąpi kwiaty

się poddały gwiazdy 

już zimniejsze

 

w kącie pająk kombinuje jak

ostatnią muchę zwabić

cień po ścianie spaceruje 

próbuje coś dogonić

 

przy kominku miłość swoje

rany leczy płomień na 

to patrząc ciągle

w nią wierzy

 

 

[Waldemar_Talar_Talar]

@viola arvensis - @Rafael Marius - @Wiesław J.K. - dziękuje - 

[Nata_Kruk]

wiatr liściem zatańczył

echo coś powiedziało

góry lasy sady parki

z mgłą się skumały

 

ptaki w gniazdach drzemią

słońce ciepła skąpi

kwiaty się poddały

gwiazdy już zimniejsze

 

w kącie pająk kombinuje

jak ostatnią muchę zwabić

cień po ścianie spaceruje 

próbuje coś dogonić

 

przy kominku miłość

swoje rany leczy

płomień na to patrząc

ciągle w nią wierzy                     ... ostatnia strofka bardzo fajna

 

 

Waldku... dziwnie zapisujesz wersy, warto by oddzielić myśl - od myśli, nawet jeśli treść zmieni nieco formę.

Określenie.. "coś".. jw.  szkoda, że nie rozwinięte w jakimś porównaniu.

To, że przy kominku siedzi.. miłość.. nie dziwię się... :) To dobre miejsce.

Pozdrawiam.

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - stary wiersz z archiwum dlatego być może kuleje - ale chyba 

             nie jest tak źle - dziękuje za szczery komentarz - 

                                                                                                 Pzdr.wieczorowo.