punkty styczne z cyklu PoWschodzie

[Gosława]

tego roku w przysiołku zima była sroga
pod butami szeleścił szron
na polach gdzieniegdzie wystawały
skiby zamarzniętej bryły
kruki niespokojnie krążyły nad lasem
czarnymi skrzydłami
omiatając rozbudzone niebo
sarny skryły się między rozłożystymi gałęziami świerku
białe czapy szczelnie zakrywały delikatne igliwie

Olga z łatwością zsunęła walonki
czarne lepkie od brudu
jeszcze latem uprosiła o kawałek filcu którym wyścielała środek przepastnego buta

niegdyś jędrne uda
dziś poorane zgrabiałymi palcami niejakiego Żeni czy Miszy
kto by spamiętał

intymność

wokół nicość jak wykrawana cząstka ze świata
mówią wejdź w siebie głębiej
rozpoznaj wroga
nazwij

[Berenika97]

@Gosława

Twój wiersz jest bardzo sugestywny. Najpierw dostrzegam chłód, nieprzyjazny krajobraz. A potem wiersz zmienia ton na cielesny, brutalny, intymność jako straszne doświadczenie. "Wokół nicość jak wykrawana cząstka ze świata / mówią wejdź w siebie głębiej / rozpoznaj wroga / nazwij” - jak wezwanie do zmierzenia się z traumą, samotnością, pamięcią?

Bardzo ciekawy, zatrzymał i przypomniał mi pewne sceny z roku 1945, gdy sowieci panoszyli się na ziemiach dzisiejszej Polski.