Attaché (szybki alfabet)

[Jan Sonet]

                               Powadził się raz kałamarz na stoliku z piórem,
                               Kto świeżo napisanej księgi był autorem.
                               Nadszedł ten, co ja pisał, rozśmiał sie z bajarzów.
                               Wieleż takich na świecie piór i kałamarzów.
                               Ignacy Krasicki

 

            Attaché (szybki alfabet)

Un homme sage est celui qui anticipe les problèmes et agit de manière à les éviter (Jean-Paul). Po co to? Mówią, że Europa znowu jak w 19... . Czas ucieka, więc spieszcie się z nowym alfabetem.

 

1. a           ⠁
2. á           ⠡
3. b           ⠃
4. c  (ć)    ⠉
5. č           ⠩
6. d           ⠙
7. e           ⠑
8. é           ⠜
9. f            ⠋
10. g         ⠛
11. h         ⠓
12. i          ⠊
13. ı          ⠚
14. k         ⠅
15. l          ⠇
16. m        ⠍
17. n  (ń)  ⠝
18. o         ⠕
19. ó         ⠪
20. p         ⠏
21. q         ⠟
22. r          ⠗
23. ř          ⠷
24. s  (ś)   ⠎
25. š          ⠱
26. t          ⠞
27. u         ⠥
28. ú         ⠬
29. v          ⠧
30. x  (šč) ⠭
31. z          ⠵
32. ž          ⠮

 

Przedstawiam Państwu transliterację znanej bajki Ignacego Krasickiego i proszę nie oceniać zbyt surowo.

 

               Filozof i hlop

 

Vélki éden filozof, co všıstko posádal,
Co barqo véle mıslal, véceı éxe gadal,
Dovéqál sé o drugim, ktorı na vsi méškal.
Né oméškal
I kolege odvéqéc,
I od négo sé dovéqéc,
Co umál i skad bıla ta égo nauka;
Znalazl hlopa néuka,
Bo i čıtac né umál, a véc ksážek né mál.
Onémál.
A hlop v sméh: «Moé kségi - řekl - všıstké na dvoře:
Vol, co oře,
Sposobi mné do pracı, učı cérplivosci,
Pxola pilnosci,
Kon, ák bıc zrečnım,
Pés, ák vérnım i vqéčnım,
A sroka, co na plocé ustavičné křečı,
Ák lepéı milčıc nizli gadac nic do řečy».

Bibliographia:

1. Bąk Piotr
Gramatyka języka polskiego.
Warszawa: Wiedza Powszechna, 1997.
2. Franciszek Ksawery Malinowski
Krytyczná gramatyka języka polskiego.
1970.

3. Jan Hus
Orthographia Bohemica: Ortografie Česká.
Vienna, 1857.
4. Ignacy Krasicki

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

5. Bajki Ezopa.
Warszawa: Nowe Wydawnictwo, 1932.

6. Pravidlá písania a používania Braillovho písma v Slovenskej 
republike.
Levoči, 2021.
7. Josef Smýkal

Pohled do dějin slepeckého písma.

Brno, 1994.

8. John R. Searle
Speech Acts. An Essay in the Philosophy of Language.
Cambridge University Press: Cambridge, 1969.

Edytowane 4 godziny temu przez Jan Sonet (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@Jan Sonet  po kiemu to? 

 

Pisownia języka języka staropolski bardzo się różnił od współczesnego.

Język jest żywy-ewaluuje. 

Tak jak np Miłosz pisał "swemi" W dwudziestoleciu międzywojennym( ok 1936 roku)

nastąpiła  znowu zmiana- ujednolicenie końcówek ym" i "-ymi" zamiast "-em" i "-emi",

to obowiązuje do dziś

[Jan Sonet]

@Annna2 @Annna2 Zasadniczo nie ingeruję w gramatykę.

Ale klasyczne pisarstwo w XXI wieku wydaje się ewidentnie archaiczne, skostniałe, martwe. Dlatego smutno czytać książki „Summa technologiae” i „Cyberida” Stanisława Lemy.

Dziękuję Pani Anno za komentarz.

[Annna2]

@Jan Sonet mogę się nie zgodzić z Panem? Oczywiście rozumiem- z gustami się nie dyskutuje.

"Cyberiada" Lema- nie jest archaiczna i martwa.

Odwieczne pytania o Absolut czyż nie?

Mówi też o czasie- może przyjdzie ten lepszy?

Założyć uniwersytet coś w rodzaju Antoine'a- a w nim seminaria w myśl Bouvarda , Sądu Ostatecznego
czy moralności według Kanta.

[Jan Sonet]

Oczywiście, możesz się ze mną nie zgadzać, droga Pani Anno.

Ale pytanie jest inne. Czy możemy się porozumieć?

Nie mówię o gramatyce ani filozofii (treści), ale o praktycznym alfabecie we współczesnej cyberprzestrzeni.

[Annna2]

@Jan Sonet  jasne że tak, porozumienie jak najbardziej możliwe Panie Janie.