żona poety w literackim atelier

[Michał Kowalski]

plujesz mi do uszu
rzęsą się opędzam
zasypiam udaję

gryziesz palce
w piąstki marnych próśb
kwitnę

wyśmiewasz kolana
twarde wciąż złamane
ubieram spodnie

rwiesz rzadkie włosy
pod pacierz cierpliwej poduszki
wsuwam głowę

z gruczołu oka
hormon frustracji wyciskasz palcem serdecznym
moczę się posłusznie

za słowa mnie chwytasz
nie dość poetyckie
i każesz się wstydzić
choć nie wiem dla czego

czy sługa artysty musi znać rilkego?

[Roman Bezet]

Mis, wiesz co myślę o wierszu ;)
Tylko drobne pytanie: "dla czego" - celowe? (bo niekonieczne ;)
pzdr. b