Dionizje

[fawn334]

Kwiaty tak pachną niesamowicie,

Życie! To życie me - w pełnym rozkwicie.

Hulaj, duszo! Hulaj i tańcz,

soki życia w swój kielich zawłaszcz.

 

Tańczmy do rana, włóż wieniec na głowę,

zamknij dziś usta i porzuć rozmowę.

Otwórz je tylko, by dać gromki krzyk -

tchnienie, warknięcie, zgrzytanie i ryk!

 

Wieniec kwiatowy opływa nektarem - 

Dionizy! Ty zechciej nas porwać w szale!

Pozwól zatańczyć jak płomień na świecy -

zobacz, my dzisiaj nie mali, a wielcy!

 

Ekstazą kwiaty zabarw w róż i żółcienie,

tylko dziś smak mego życia docenię.

Zamknąć chcę oczy i oddać się tańcu,

tańczyć bez końca - jak wstążki w latawcu.

[piąteprzezdziesiąte]

@fawn334

Twój wiersz idealnie nadaje się na villanellę!

Jest fantastyczny sam w sobie, ale bardzo pasuje do tego gatunku.

Pozdrawiam.