posusznica

[Gosława]

przez pryzmat gęstniejącego powietrza
Anna ogląda zachód słońca
duszna woń maciejki niczym abażur
otacza ganek

głęboka cisza jak milczenie po zbyt głośnym słowie
przerwana nagłym grzmotem
pranie szorstkością żagli łopocze na wietrze

światłoczułe przebłyski od wnętrza izby
po nadgarstki
ślizgają się czule tworząc przenikliwość dla oczu

tylko on toczy się między światami
wzdłuż powiek
na przegubie dłoni

zapętlony w oddechu
po piersi
po pełne wargi

na amen

[jan_komułzykant]

@Gosława jeśli to tylko wspomnienie, to żal,

ale i tak piękne :)

Pozdrawiam.

[Berenika97]

@GosławaPrzeczytałam wiersz trzy razy i za każdym razem zobaczyłam coś innego. Jest bardzo intrygujący, te ulotne chwile, które tak pięknie opisujesz, mają swoje znaczenie. Piekny! 

[wierszyki]

Tak sobie przeczytałam: otacza gatunek :-)

 

Bo tak jakby cały świat zależał od jednej chwili.

(a ganki bardzo lubię :-)

 

Pzdr.

 

 

[Gosława]

@wierszyki oj ja też fanki uwielbiam 

I werandy 

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Berenika97 bo ten wiersz nie jest taki jednoznaczny jak by się wydawało 

Może nawet bardziej smutny niż sensualny

@jan_komułzykant pozdrawiam Janku serdecznie

[Stracony]

@Gosława Na początku "widziałem" wątek męski. Jednak nie. Ten wiersz to poddanie się magicznej chwili zachodzącego Słońca. Jesteś jakby w mocy tej chwili, zjednoczona acz odizolowana od reszty świata. Można to uznać za erotyzm, coś pierwotnego. Własna interpretacja podoba mi się najbardziej :)