Spłoszony ptak

[Relsom]

Zostałem tutaj, gdzie cisza płynie,

Gdzie noc wznosiła swój czarny tron.

Czas się zatrzymał w martwej godzinie,

Gubiąc swój rytm wśród minionych stron.

 

Pod stopą kwiaty – kruchy dywanik,

Dziś jeszcze lśniące w promieniach dnia,

Lecz jutro zwiędną, szept nieostrożny

Strąci je w ziemię, w otchłań bez dna.

 

Śmierć nie przychodzi z hukiem i gniewem,

Nie woła głośno, nie łamie bram.

Siedzi wśród cieni, w bezgłośnym śpiewie,

Wpatrzona w kroki, w miniony czas.

 

My wciąż kroczymy po śladach marzeń,

Szukamy drogi, każdego dnia

Nie chcemy słyszeć cichej przestrogi,

Choć echo niesie jej pusty znak.

[Alicja_Wysocka]

@Relsom

Bardzo poruszający i refleksyjny utwór. Ujęło mnie jego spokojne, a jednak głębokie podejście do tematu przemijania.

Wiersz ten porusza temat przemijania i śmierci w sposób stonowany, głęboko refleksyjny. Nie ma tu dramatyzmu, lecz jest kontemplacja, cisza, i łagodny smutek.