gorszego boga

[Roma]

czuję.

na marginesach twoich cudów

zdrowieję.

 

w słowach ciebie niewartych,

zbyt małych,

zapominam się.

i siebie.

w modlitwie

 

paralityków.

mrugam, gdy chcę.

 

gdy chcesz, przestaję.

więc jednak słyszysz.

 

modlitwą trędowatych

pragnę cię dotknąć.

do żywego.

 

więc jednak czujesz.

[Berenika97]

@Roma

Jesteś niesamowita z tą oryginalną metaforyką -"na marginesach twoich cudów zdrowieję" - genialne.

A "w słowach ciebie niewartych, zbyt małych, zapominam się" - człowiek nie jest w stanie opisać Stwórcy. Cały wiersz robi ogromne wrażenie - jest wybitny! W każdym wersie widać geniusz Autorki. Druga część - tak niewiarygodna, że zabrakło mi już słów. 

 

[Migrena]

@Roma

 

Ten wiersz to dowód, że uzdrowienie zaczyna się od najmniejszych gestów

-- mrugnięcia, szeptu. Pokazuje, jak z bezsilności rodzi się siła, a z pragnienia dotyku -- prawdziwe spotkanie. 

Za te słowa, dziękuję.

Wiersz hipnotyzujący.

 

 

Edytowane 6 minut temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Gosława]

Ja myślę że nie tylko czuje ale ma pewność

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Lubię Cię czytać