Witaj - podoba się -
Pzdr.l
Historia edycji
Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
Witaj - podoba się -
-
Ostatnio w Warsztacie
-
obywatel 1 565
przez przypadek
pozostawione resztki
mój opiekun
poprowadził mnie do
wy reprodukowanego
potomstwa
mój dotyk wzbudzał
w nich pisk pożądanie
czułem wzajemną miłość
zawsze chciałem podglądać
sama ta czynność
niosła nieznane mi uczucie
jak one to robią
widzieć i języki
sapania jęki
czy będą tak samo uwodzące?
w tym zafascynowaniu
wszedłem na pasy
na czerwonym
wyciągnął mnie
mój pies przewodnik
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 36 odpowiedzi
- 943 wyświetleń
-
Nie zdążysz 1 2
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- proste słowa
- pośpiech
- (i 3 więcej)
- 23 odpowiedzi
- 557 wyświetleń
-
- 22 odpowiedzi
- 327 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 350 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 367 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Somalija · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Cześć, Włodek mnie poprosił... Nie mogłam odmówić, bo trochę się już ,,znamy", choć tylko przez internet... Dziękuję Panie RobercieZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez Berenika97 · Opublikowano
@andrew Piszesz o rzeczach, które trudno uchwycić – o tym, jak rzeczywistość wymyka się naszym oczekiwaniom, jak czas i przestrzeń żyją własnym życiem, niezależnym od nas. Rezygnacja z kontroli, z szukania początku - bardzo nastrojowy wiersz. a tu… nie taka pustka jak byśmy się spodziewali -
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
@Berenika97Patrzysz życzliwym okiem, dziękuję :) Czuję i widzę :) -
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
@Berenika97 Duszko, jak ja lubię Twoje "gadulstwo" pod wierszami - jest zawsze na temat, zawsze do rzeczy, układne jak bukiety. Przykładasz się prawdziwie poetyckim sercem, dziękuję :) -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Toyer Bóg pokarał świat Adamem – mężczyzną, co milczał, gdy Ewa wyciągała dłoń, nie pytał, nie wątpił, nie czuł nawet winy, posłuszny jak cień, bezmyślny jak manekin. To nie jabłko zgubiło nam Eden, lecz brak słów, gdy trzeba było mówić. Adam stał się niemą, potulną figurą, świadkiem, nie uczestnikiem w dramacie Bożym. Więc może to kara – nie za ciekawość, lecz za obojętność, bierność, za strach, za milczenie, gdy inni popełniają błędy, za życie, w którym sami siebie wyrzekamy .
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne