Do psów

[fawn334]

Słyszysz, psie - to do ciebie!

Zakłamany, w kagańcu własnego brudu.

Pij swoją wodę z brudnej rzeki,

żryj kości cudzego, śmiertelnego trudu!

 

Ty, który wyłeś do księżyca zdrady,

a teraz patrzysz w oczy gwiazd niesławy.

Ty, pędzący za własnym ogonem,

jak hycel - byle coś złapać, dogonić!
 

Goń sobie, goń! Goń sławę, goń dobrobyt,

dostatek podany w czaszkach tych,

którym teraz podajesz łapę.

 

Zlizuj psie, własną ślinę z lustra kałuży.

Liż! Chłeptaj ją - pamiętaj jej smak.

Potem nie będziesz miał okazji pamiętać,

ile znaczyło dla ciebie własne ciało.

 

Turlaj się i tarzaj w piórach, w puchu

przepiórek i kawek, które śmiałeś przepędzać.

 

Siadaj! Aportuj! Kładź się i leż

przed panem, któremu liżesz buty,

choćby były w błocie spod obcej budy.