Łzy które czekały

[Relsom]

Od lat noszę w sobie ból.
 Nocą, czasami próbuję płakać,
 by rankiem znów być tym,
 kim mnie znają.
 

Chcę płakać. I wiem, że potrafię,
 lecz płacz ten jest głęboko we mnie –
 zakurzony w warstwach dawnych spraw,
 w myślach, których nie chciałem poznać.

 

 Przez lata milczałem o nim przed światem,
 a najczęściej – przed samym sobą.
 Teraz tkwi pod skórą jak blizna,
 która nie boli, dopóki nie dotkniesz.

 

 Gdy łzy w końcu znajdą drogę,
 będą jak listy – nieczytelne,
 pełne śladów miłości, radości
 i bólu – gości nieproszonych.
 

Spłyną ciężkie – jakby każda
 niosła w sobie cały bukiet:
 empatii, żalu i masochizmu,
 którymi uczyłem się kochać.
 

A potem? Może przyjdzie spokój.
 Może nie. Ale płacz
 – jeśli wreszcie nadejdzie –
 nauczy mnie na nowo żyć.

Edytowane 24 Lipca przez Relsom (wyświetl historię edycji)

[Gosława]

Czyli te masochistyczne kochania mnie i podmiot liryczny łączą

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Lubię Twoje wiersze jest w nisz taka trochę szorstka męska wrażliwość 

 

[Relsom]

Tylko tyle z tego wyniosłaś?

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Gosława]

@Relsom wiesz to nie jest wiersz który mi dedykujesz 

Skupiłam się na ogólnym odbierze 

Wyniosła bym o wiele więcej gdybym chciała 

Najwidoczniej nie mam potrzeby analizować i rozkładać na czynniki pierwsze utworu 

A tym bardziej grzebać w emocjach autora 

 

Więc tak.. Tylko tyle wyniosłam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Relsom]

@Gosława ufam , że odebrałaś to jako żart. Tak miało zabrzmieć. Cieszę się , że mnie odwiedzisz. Chciałbym, żeby moje pisania przenikało czytelnika jak fale radiowe. Ale zachęcając do refleksji.

 

[Gosława]

@Relsom gdyby mnie nie zachęciło do refleksji to by mnie tu nie było 

Ja rzadko w ogóle zostawiam komentarze 

Upodobałam sobie kilkoro autorów a raczej ich teksty i z przyjemnością do Nich zaglądam 

Ten wiersz dotyka i to bardzo 

Jest w nim szczerość i smutek tęsknota może też czekanie 

Ja się bardzo boję wchodzić głębiej w treść i umysł autora 

A wiesz dlaczego? 

Bo to w połączeniu z miłą wymianą myśli równa się kłopoty 

Zaufaj mi 

Zostawiam ślad i idę dalej 

Dobrze piszesz 

[Relsom]

@Gosława trudno nie przyznać ci racji.  Rozumiem doskonale.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - Ale płacz
 – jeśli wreszcie nadejdzie –
 nauczy mnie na nowo żyć - zgadzam się  łzy czasem pomagają - 

                                                                                                                 Pzdr.

[Annna2]

@Relsom nie umiem już płakać- w środku morze łez

[Relsom]

@Annna2 też tak myślałem. Nie wystarczy znaleźć w sobie łzę - trzeba ją uwolnić. :)