Biała Maria

[Máire]

 

 

Jestem skończona w Warszawie

Dublinie, Poznaniu i Lwowie

stłukłam siedem luster

a każde warte sto lat bez miłości

i w każdym przegląda się większy diabeł

 

teraz sprzedadzą moje pianino, dębowe krzesła i szafę

wylicytują obrazy i kryształowe świeczniki

Białą Marię na dziesięć osób

co nigdy nie wyszła z kredensu

uszkodzą przy przenoszeniu gdy już położą zadatek

 

zabiorę tylko tyle ile uniosę na grzbiecie

przelecą mi przez ręce

niedokończone książki

nieurodzone dzieci

chciałabym czytać wam bajki

ilustrowane klechdy w twardej oprawie

na ciepłym dywanie ecru

z merynosowej wełny tkanej chyba w Maroko

przy białym piecu kaflowym

który kosztował majątek

nawet na tamte czasy

 

więc czas odjechać dalej

pora opuścić Lwią Ziemię

zdziwi sie tylko Bożkowa

sąsiadka z numeru dalej

lecz ona nie moze wiedzieć

nie podejrzewa nawet

komu byłam winna wiersze

a komu winna ciało

 

[Annna2]

@Máire Ciekawy wiersz- piękny

A końcówka- po prostu łał

[Jacek_Suchowicz]

zatrzymał

 

cóż pozostało po naszych latach

kiedy żyliśmy dla siebie samych

wyruszyliśmy na podbój świata

my pełni sławy świat pod nogami

 

lecz w sercu pustka z dawnych miłostek

milczą samotne fotki z wojaży 

wypada zabrać coś w goście

gdy odjeżdżamy w inne wymiary

 

pozdrawiam

 

[Máire]

@Annna2 dziękuję bardzo

@Jacek_Suchowicz dziękuję