Historia edycji

Wydaje mi się, że jeśli chce używać w stosunku do siebie miana "poety" to musze napisać wiersz o pisaniu wierszy, oczywiście przypadkiem.     Ciągle usuwam i piszę na nowo, Ostatnie zdanie, ostatnie słowo. Pomysł jest dobry, lecz nie o to chodzi, Bo pomysłowość kosztuje drogo.   Początek zły, nie czuję nic — Może tu potrzeba jakichś emocji? Gdy jest mi dobrze — wodę na pic. Najlepsze wersy pisane w złości,   I w samotności, i gdy za późno, lecz czuję, że to może być to. Chyba ze złości, na ciągły brak weny… Ostatnie słowa — to jednak „dość”.

@Alicja_Wysocka I ja dziękuję, bo miło Cię dla odmiany w prozie zobaczyć :))) A kreatywność zawsze w cenie, przynajmniej dla mnie :)  Niestety chyba niektórzy postawili sobie za punkt honoru wstawiać  ograniczniki tam, gdzie są absolutnie niepotrzebne... Bywają zesztywniali rodzice, nauczyciele, przełożeni, osoby postronne... Wszędzie to można spotkać, niestety...    Pozdrowienia posyłam :)   Deo 

Wino uderza  Do głowy    A gorzka prawda  Ciśnie się na usta   Bo światło zawsze  Pokona mroki życia    Gdy czas pozwala  Przetrwać kolejny dzień   

nowe wspomnienia poranka w moim ogrodzie  gdzie róż kwitnią krzewy    stoi drewniana altanka  gdzie kocham czytać książki gdy smętnie zachodzi słońce   kwiaty rozkwitły w kolorach tęczy nim przyszła wiosna nie zdążyła rozłożyć skrzydeł strumień wody ledwo odmarzł a już życie nabrało dech w piersi   biały lotos przy brzegu lśni dodając lekturze kunsztu aromatu każdej kartce   kolejne wspomnienia poranka leniwie muskają starannie spięte włosy poruszając już zaspane zmysły   altanka ma dach na wzór pajęczyny na której wiszą lampiony  a reszta jest tylko resztą   moja poezja moje Eldorado ogród różany  z drewnianą altaną   i cóż jeszcze potrzeba ?  jednego słowika na harfie ?  czy duszy na ramieniu?    Klaudia Gasztold 

@Wiesław J.K. o tak, milość....