Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

Jesteś jak mgiełka
nad moją nadzieją
co bojąc się słońca,
muśnięcia promyka
zwiewnie unika 
by śnić się 
i śniić 
wciąż bez końca.

 

W kładkę ułożę
słowo przy słowie.
by przejść 
nad czasu 
przepaścią,
i usta tuląc 
do tęsknych powiek,
dotąd czekać
aż spełnione, 
zasną.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 
Nie oceniaj kobiet
po krasie oblicza 
- uroda ich
ukryta w źrenicach

 

Edytowane przez ireneo (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...