Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dusza

Łukasz Jasiński
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Łukasz Jasiński

Łukasz Jasiński

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

Dusza*

 

Dusza niczym biały kaloryfer elektryczny na czterech kółkach

i z długim przewodem zasilania wetknięta w gniazdko napięcia

 

i strażacka siekiera klawo oparta drewnianym ramieniem

jak śmierć o elektryczny kaloryfer na kółkach:

 

na kaloryferze niemiłosiernie lśni zbyt

mocno zardzewiała ruda rdza.

 

(z tomiku: Kowal i Podkowa)

 

*więcej informacji Państwo znajdą w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor:

 

Łukasz Jasiński (czerwiec 2008)

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
8
wierszyki

wierszyki

Opublikowano
Opublikowano

Kiedyś były żelazka z duszą, czyli na węgiel, jak małe czołgi, dziś może i elektryczne grzejniki na kółkach. 

Slowo klawo ma swój wiersz.

To takie słowo z myszką, które lubię.

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To takie jak z Malego Księcia albo Króla Maciusia Pierwszego :/

1
Łukasz Jasiński

Łukasz Jasiński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

@wierszyki

 

Nigdy nie lubiłem Małego Księcia i Króla Maciusia Pierwszego, moja pierwsza książka w szkole podstawowej - "Wyprawa Kijowska" - Tadeusza Kutrzeby, druga: "Dobry" - Waldemara Łysiaka i trzecia: "Antologia Poezji Polskiej" - praca zbiorowa, a teraz oglądam film pod tytułem: "Wykopaliska" - w reżyserii Simona Stonea.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
wierszyki

wierszyki

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To bardzo ładnie.

Ja zaczynałam tradycyjnie za to od Płomyczka :)

Pzdr

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Mały książę uczy czegoś, co gdy się już straci, niestety nie da się już naprawić. Bardzo mi przykro.

 

Wszystkiego dobrego mimo wszystko

(Wiem, że to niezbyt logicznie napisane, ale pisząc na komórce tracę myśl zanim wystukam pierwsze słowo) :))

Milego :)

1
Łukasz Jasiński

Łukasz Jasiński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

@wierszyki

 

Wolę "Legendę o panu Twardowskim" od bajek o miłości, przyjaźni i wierności, aby łatwiej zrozumieć moją postawę - niech pan przeczyta esej pod tytułem - "Saga" - nie należę do współczesnego pokolenia, które nie zna własnych korzeni i nie ma świadomości narodowej.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Marek.zak1
      Złe zrozumienie

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja lubię proste przesłania bo chcę wiedzieć,  co autor ma na myśli:). Pozdrawiam
    • Toyer
      Zapisz mnie nowymi znakami

      Przez Toyer · Opublikowano

      Niech wybrzmi słowo ciche, szepczące, przeplecione aksamitną duszą, gdzie marzenia nigdy nie gasną — wiecznie trwają, nieskończone! Nie pomijaj wykrzykników — niech żyją w dni wpisane, jak w książki; nie krzyczące, że czegoś zabrakło, lecz mające litość po kropce, delikatne — jak ciszy oddech. Naucz mnie nowych liter; tamte — już wyświechtane — zużyły się bez pytań, w jedno długie zdanie, przez przecinki wyśmiane. Opowiedz mnie raz jeszcze — stroną nieporwaną, gdzie w ciszy anioł umiera, próbując przepisać życie na historię nową.
    • Berenika97
      Ziemia

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Imię bez głosu. Ciało bez granic. Krucha — jak snów porcelana, w mroku zrodzona, z gwiazd, popiołu i tchnienia. W niej śpią korzenie światła, płyną soki życia, jak krwiobieg rzek. W jej oczach odbija się milczenie planet. Gdy ją dotykasz — otwiera w tobie czas, gdy obejmujesz — zasiewa ciemność. Jest kołyską bez dzieciństwa, która nie umiera. Dla ciebie - powrotem w gwiezdny pył. .
    • Berenika97
      naleweczka z ciszy

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Piękny, delikatny wiersz! Naleweczki - dzika róża i orzech włoski - jako małe radości, które można sobie stworzyć nawet w trudnych chwilach. Ta metafora "zamknięcia się w słoiku" jest bardzo trafna i wzruszająca. Lubię też, jak subtelnie pokazujesz, że nawet w tej piwnicy, w tej samotności, pozostaje miejsce na nadzieję - zapach róży i światło przez okienko. Jest w tym coś bardzo prawdziwego o tym, jak radzimy sobie z trudnymi emocjami.  
    • Berenika97
      w matni

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Wochen Napisałeś smutną fraszkę - kontrast między światem kultury wysokiej a brutalnością codzienności. Mimo obfitości pięknych słów w literaturze, w realnym życiu dominuje przemoc i wulgarność. Pozdrawiam.   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...