Edmund Spenser - Pięknaś (Sonnet 56: Fayre ye be sure)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Pięknaś, lecz okrutna i niemiła,

niczym Tygrys, krwi pożądający,

gdy mu się zwierzyna objawiła

słaba, chciwie jej dopadający.

 

Pięknaś, lecz dumna i bezlitosna,

niczym burza, co wszystko obala:

widząc, że stoi samotna sosna

bije w nią mocno, aż ją powala.

 

Pięknaś, lecz twarda i niewzruszona

niczym skała wśród rozszalałych wód,

w którą łódź nadziei pozbawiona,

śmiertelnie uderza dziurawiąc spód.

 

Ja jestem łodzią, sosną, zwierzyną,

a tyś dla mnie zgubą i ruiną.

 

I Edmund (1595):

Fayre ye be sure, but cruell and vnkind,

As is a Tygre that with greedinesse

hunts after bloud, when he by chance doth find

a feeble beast, doth felly him oppresse.

 

Fayre be ye sure but proud and pittilesse,

as is a storme, that all things doth prostrate:

finding a tree alone all comfortlesse,

beats on it strongly it to ruinate.

 

Fayre be ye sure, but hard and obstinate,

as is a rocke amidst the raging floods:

gaynst which a ship of succour desolate,

doth suffer wreck both of her selfe and goods.

 

That ship, that tree, and that same beast am I,

whom ye doe wreck, doe ruine, and destroy.