Wieś to nie tylko krowie łajno

[Waldemar_Talar_Talar]

Wieś to nie tylko gnój

ona umie pachnąć

maciejką i cud

majerankiem

 

Wieś to nie tylko kurze

i krowie łajno to

kraina ozdobiona

łąką i sianem

 

Wieś to nie tylko pola

oranie to mleko

jajko  boćka 

klekotanie

 

Wieś nie wstydzi ma

świętą kapliczkę

której zmęczenie 

się kłania

 

Wieś to nie tylko nuda

to miłości wołanie

tu echo i mgła

burka szczekanie

 

Wieś nie przegrywa

nią rządzi radość

zwłaszcza zimą 

gdy białe pada

 

Wieś to ojczyzna

niejednej poezji

tu słowo woła ty

jesteś nasza 

[Naram-sin]

Wiersz przenosi w świat częściowo stający się już mitem, ale wciąż jeszcze żywy w osobistym doświadczeniu podmiotu lirycznego.

Wieś nie wstydzi + się

świętą kapliczkę  - usuń świętą, kapliczka to sacrum tak czy owak.

 

A co Ty chcesz od krowiego łajna?

 

Czcigodny gnoju, dobroczynne łajno,
Tchnące, jak znojna najmity pazucha
I nowa skóra chłopskiego kożucha,
Ostrej tężyzny siłą życiodajną!

 

Żyzności łaskę kryjesz w sobie tajną
I ciało ziemi łaknie twego ducha.
W tobie nadzieja pól i wsi otucha,
Bo czynisz siejbę stokrotnie wydajną.

 

Zdrowiem z obory kiedy bijesz mlecznej,
Masz dziką świeżość potęgi odwiecznej,
Którą się brzydzą mieszczuchowie słabi.

 

Lecz czarnym bogom pracy, gdy im w lica
Dymisz w świt chłodny, niby kadzielnica:
Pachniesz jak wszystkie wonności Arabii! - L. Staff, Gnój

 

I jeszcze jeden, trochę dłuższy.

 

Wożą gnój, wożą gnój,
Wożą w dobrej chwili:
Będą siali owies, jęczmień
I grule sadzili.

 

Co za woń! Wiosny woń
Szerzy się naokół,
Ryczy krowa i rży koń.
Człek chichoce, gdaczą kury,

Nad podwórzem, tak u góry
Siwy krąży sokół.

 

Nasi pachołkowie
Sprawują się fajnie;
Otoczyli wieńcem wideł
Oborę i stajnię;

 

Grzebią w krowim, końskim łajnie,
Daj im, Boże, zdrowie!
Podgięły spódnice
Nasze dziewki hoże
I z grabiami w twardej dłoni
Jedna drugą prawie goni
Przy pracy w oborze.

 

Radują się chłopcy,
Rośnie dusza w łonie,
Poty cieką im po twarzy,
W oczach ogień im się żarzy,
Rżą jak młode konie:

 

„Umiesz, Marysieńko,
Obchodzić się z gnojem:
O, jakżeż to będzie ładnie.
Gdy nam kiedyś tak wypadnie
Harować na swojem.

 

Wozić gnój, wozić gnój
Bedziem w dobrej chwili,
Będziem siali jęczmień, owies
I grule sadzili”.

 

„Kasiu, Kasineczko!
Jak jest Bóg na niebie.
Nie miałem ci ja spokoju,
Kiedy pierwszy raz przy gnoju
Zobaczyłem ciebie.

 

Czekajże więc na mnie,
Jak ja czekam na cię:
Tak się dla nas życie utrze,
Ze już jutro lub pojutrze

 

Będziem w własnej chacie.

 

Postawim stajenkę,
Postawim obórkę,
Powieziemy gnój na rolę,
W płachcie będziem nieść pacholę,
Synaczka lub córkę”,
.

Wożą gnój, wożą gnój,
Chłopcy i babule,
Będą siali jęczmień, owies,
Sadzić będą grule.

 

Wnet się zazieleni
Pole naokoło,
Spod niebieskich swoich pował
Będzie Pan Bóg się radował,
Że ludziom wesoło.

 

Wożą gnój, wonny gnój,
Wożą w dobrej chwili,
Będą siali jęczmień, owies
I grule sadzili. - J. Kasprowicz, Wożą gnój

[Manek]

@Naram-sin

Obserwuję sobie to wszystko od pewnego czasu i widzę ciągle jedne i te same, w nieskończoność powtarzające się błędy. Odczuwam więc potrzebę skrytykowania samego krytyka.

 

Święta kapliczka

Sacrum czy nie, mamy tutaj do czynienia z figurą retoryczną, z tak zwanym wzmocnieniem. Wypowiedź jest jak najbardziej prawidłowa. Proszę nie dopuszczać się dezorientacji.

 

Dwa przytoczone wiersze o łajnie są bardzo ciekawe ale nie wnoszą nic do tematu a sugerują nawet, że komentator mimo wszystko nie zrozumiał przekazu Waldemara.

 

Kompetentna i konstruktywna krytyka jest warta złota. Musi być ona jednakże sama w sobie dobrze przemyślana i uzasadniona. Nie mogą się w niej znajdować żadne błędy czy jakieś indywidualne a nieobiektywne twierdzenia. Także brylowanie chociaż szeroką, aczkolwiek niepełną wiedzą jest niewskazane.

Krytyk ponosi jednak pewną odpowiedzialność w stosunku do autora. Może on wiele zepsuć a nawet zniszczyć, popychając autora w złym kierunku czy go nawet całkowicie zniechęcając do dalszego pisania.  

Należałoby się więc sumienniej zabrać do sprawy. Zresztą nad wierszem trzeba się jednak zatrzymać i go dokładniej przeanalizować. Do tego potrzeba niestety i czasu. Takie więc (powiem teraz brzydko) wszędobylskie komentowanie wszystkiego i na każdy temat przypomina raczej pracę na taśmie montażowej a nie prawdziwe rzemiosło.

Podsumowując, masz szeroką wiedzę i zainteresowanie, z których można by skorzystać. Nieraz masz w Twoich wypowiedziach rację. Ale pozostaje jednak wielkie ALE... tak i w treści jak i bardzo często w stylu pisania krytyki.

Polecam kwestię przemyśleć.

Pozdrawiam

Marek

[Naram-sin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

OK

 

Co do świętej kapliczki, redundancja zapewne błędem nie jest, ale jestem zwolennikiem zasady, lepiej mniej niż więcej (a zwłaszcza przymiotników).

 

Łajno to już taka polemika z treścią, bez napinki. Myślę, że pan Waldemar się nie pogniewa.

[Waldemar_Talar_Talar]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj - owa kapliczka pasuje  - a że ty inaczej ją widzisz twój problem -

                                                                                                                        Pzdr.

[Manek]

@Naram-sin Jeżeli nie jesteś zwolennikiem czegoś, to należało by to w odpowiedni sposób napisać a nie sprzedawać własne przekonania jako prawdę absolutną.

Sam styl krytykowania pozostawia często także wiele do życzenia.