Podwórko

[Agnieszka Charzyńska]

Na chodniku stos papierków

Od kukułek i karmelków,

Między nimi nieozdobnie

Metka od sztruksowych spodni,

 

Na trawniku zaś po piwie

Pięć butelek czasem – bywa,

Na krawężnik ktoś – o rety,

Rzucił rankiem dwa bilety.

 

Pośród róż na klombie starym,

Czy to dziwy czy też czary,

Sterczy z brązu dziwna zmora,

Która cuchnie – jak obora.

 

Niepotrzebna jest tu lupa,

Aby dostrzec – to psia kupa,

Co na przekór – ciotkom Bronkom

Grzeje się w sierpniowym słonku.

 

Gdzie nie spojrzysz – pełno  śmieci,

A wśród tego – rosną dzieci,

W brudach grzebią o poranku

Albo bazgrzą na przystanku.

 

Kiedy dzieci te dorosną,

A wybory przyjdą – wiosną,

Zapytają ze zdziwieniem:

Czy to jakieś ma – znaczenie?

 

Jeśli – jak nam dziś mówicie,

Demokracja, godne życie,

Zdrowie, wolność i myślenie

Mają dla was wciąż znaczenie,

 

To zadbajcie najpierw o ten

Skrawek ziemi – tuż pod  płotem,

Rzekł wszak mędrzec posiwiały

Zacznij wpierw – od rzeczy małych…

 

Jeśli tego nie potrafisz,

Nie pchaj zatem się na afisz,

Zamiast ludzkość uszczęśliwiać,

Zacznij dziergać lub wyszywać.