Hejter

[Agnieszka Charzyńska]

Szczuje i jątrzy drażni wyśmiewa

Pomyj miednice – skrzętnie rozlewa

Obraża co dzień poniża często

Plotki rozsiewa – jak żyto gęsto

 

Kozakiem bywa – do kobiet starych

Aktorkę wezwie chętnie – do garów

Politykowi wypomni dziadka

Nawet królowi – przypina łatkę

 

Błota słownego – kocioł rozleje

O posłach mówi – to są złodzieje

Zaś o lekarzach – to konowały

A o aktorze – wawrzyn zwietrzały

 

Za nickiem dziwnym stale ukryty

Wciąż wywołuje trzaski i zgrzyty

Raz reżyserkę ogolić pragnie

A raz – posłankę utopić w bagnie

 

Pięści zaciska muskuły pręży

Słownych wypuszcza gromadę węży

Lecz kiedy pozew przyjdzie sądowy

Pod dach pisowski – schowa swą głowę

 

Niemcy mnie biją z Żydami razem

Rzeknie – niech im to nie ujdzie płazem

I tak zakończy  się kozaczenie

Kiedy w oddali ujrzy – więzienie

 

 

Powie wszak Zenek potwierdzi Bronek

I Grzegorz stary – weteran z Wronek

Że choć złość czasem wnika – do kości

Chleb najsmaczniejszy – jest na wolności

 

Chociaż rycerzy wielu już było

Głową i sercem – chętnie płaciło

Przypomnieć muszę dziś, proszę państwa

Żaden z nich mieczem nie bronił – chamstwa…