Zwątpienie

[Duch7millenium]

Więc mówisz, że jutro spadnie deszcz? Wspaniała z ciebie wróżka.

Więc mówisz, że piorun strzeli cię z rana? Wspaniały elektryk.

Że nie ma się czym przejmować, bowiem uśmiech najważniejszy jest? Pocieszycielka.

Że miłość za rogiem i każdy znajdzie drugą część? Swatko nasza.

 

A może pech uczyni ten świat znowu, byś się pojawiała w kółko? Coraz lepiej znasz wszechświat.

By romantyczne spotkania przeżywać wieczność - ta magia wszystko wyjaśnia.

 

Nie świnią jesteś lecz łabędziem,

trąbisz głośno, a leśniczy cieszy się słysząc staw leśny!

 

Tam głośno i gwarno - w społecznym geście kotłują się

twe koleżanki, które krzyczą na widok orła:

 

"Jaki on wielki! Jaki wyrzeźbiony dziób jego!

Spojrzenie mordercze, i te szpony wielkie, a nogi

pełne mięśni i skrzydła podobnie! 

Unosi się dzięki swej sile, wysoko latać lubi!"

 

O odwadze jego krzyczą ropuchy w kącie i kaczki w gniazdach.

 

Lecz on na mysz poluje,

 

czy deszcz i burza, 

czy miedza, czy ruchliwa droga,

czy dzień powszedni, czy apokalipsa.

 

Więc nie wątp piękny łabędziu i robaki łap!

Smacznych ciasteczek stojących przy chodniku życzę tobie (KKUAZANA??PMESAAMAUJ.. itd itd)!

 

 

 

Edytowane 6 godzin temu przez Duch7millenium
Podkład! (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

@Duch7millenium 

 

1 Słowa Koheleta1, syna Dawida, króla w Jeruzalem.
2 Marność2 nad marnościami, powiada Kohelet,
marność nad marnościami - wszystko marność.
 

ROZWAŻANIA TEORETYCZNE

 

Nic nowego pod słońcem

3 Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu,
jaki zadaje sobie pod słońcem?
4 Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi,
a ziemia trwa po wszystkie czasy.
5 Słońce wschodzi i zachodzi,
i na miejsce swoje spieszy z powrotem,
i znowu tam wschodzi.
6 Ku południowi ciągnąc
i ku północy wracając,
kolistą drogą wieje wiatr
i znowu wraca na drogę swojego krążenia.
7 Wszystkie rzeki płyną do morza,
a morze wcale nie wzbiera;
do miejsca, do którego rzeki płyną,
zdążają one bezustannie.
8 Mówienie jest wysiłkiem3:
nie zdoła człowiek wyrazić [wszystkiego] słowami.
Nie nasyci się oko patrzeniem
ani ucho napełni słuchaniem.
9 To, co było, jest tym, co będzie,
a to, co się stało, jest tym, co znowu się stanie:
więc nic zgoła nowego nie ma pod słońcem.
10 Jeśli jest coś, o czym by się rzekło:
«Patrz, to coś nowego» -
to już to było w czasach,
które były przed nami.
11 Nie ma pamięci o tych, co dawniej żyli4,
ani też o tych, co będą kiedyś żyli,
nie będzie wspomnienia u tych, co będą potem.
 

Marność mądrości

12 Ja, Kohelet, byłem królem nad Izraelem w Jeruzalem5.
13 I skierowałem umysł swój ku temu,
by zastanawiać się i badać,
ile mądrości jest we wszystkim,
co dzieje się pod niebem.
To przykre zajęcie dał Bóg
synom ludzkim, by się nim trudzili.
14 Widziałem wszelkie sprawy, jakie się dzieją pod słońcem.
A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem6.
15 To, co krzywe, nie da się wyprostować,
a czego nie ma, tego nie można liczyć.
16 Tak powiedziałem sobie w sercu:
«Oto nagromadziłem i przysporzyłem mądrości więcej
niż wszyscy, co władali przede mną na Jeruzalem»,
a serce me doświadczyło wiele mądrości i wiedzy.
17 I postanowiłem sobie poznać
mądrość i wiedzę, szaleństwo i głupotę.
Poznałem, że również i to jest pogonią za wiatrem,
18 bo w wielkiej mądrości - wiele utrapienia,
a kto przysparza wiedzy - przysparza i cierpień.

[Duch7millenium]

@Wiesław J.K. Nie musisz mi tego cytować :) Znam te słowa doskonale, a Kohelet zupełnie coś innego chciał przekazać i w sumie właściwie to idealnie pasują Jego słowa pod satyrę, bo to jedna wielka ironia.

Edytowane 6 godzin temu przez Duch7millenium (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Duch7millenium Pewnie, że nie muszę! :-))))
W zasadzie chciałem tylko zacytować początek Koheleta: "Marność nad marnościami, wszystko marność."

[Duch7millenium]

@Wiesław J.K. Zasadniczo wszystko się rozbija o kilka wersów - nie tych w Księdze Koheleta, nie w Ewangeliach, nie w listach apostolskich ani nawet w liście do Koryntian Pawła, proroctwach starotestamentowych  czy całej reszcie - to są rzeczy wtórne.

 

Przytoczę je tutaj:

 

12 Mądrość jest wspaniała i nie więdnąca,
ci łatwo ją dostrzegą, którzy ją miłują,
ci ją znajdą, którzy jej szukają,
13 uprzedza bowiem tych, co jej pragną,
wpierw dając się im poznać.
14 Kto dla niej wstanie o świcie, ten się nie natrudzi,
znajdzie ją bowiem siedzącą u drzwi swoich.
15 O niej rozmyślać – to szczyt roztropności,
a kto z jej powodu nie śpi, wnet się trosk pozbędzie,
16 sama bowiem obchodzi i szuka tych, co są jej godni,
objawia się im łaskawie na ścieżkach
i wychodzi naprzeciw wszystkim ich zamysłom.
17 Początkiem jej – najprawdziwsze pragnienie nauki,
a staranie o naukę – to miłość,
18 miłość zaś – to przestrzeganie jej praw,
a poszanowanie praw – to rękojmia nieśmiertelności,
19 nieśmiertelność zaś przybliża do Boga.
20 Tak więc pragnienie Mądrości wiedzie do króllestwa.
21 Zatem, jeśli wam miłe trony i berła, o władcy ludów,
Czcijcie Mądrość, byście królowali na wieki.

 

 

Cała reszta tej - najpiękniejszej - księgi  jest implikacją tych słów. Miejscami zanieczyszczona pozostaje czysta dla tych, którzy wyznają najwyższą wartość, którą jest miłość.

 

Końcem rozważań jest natomiast:

 

Skoro przemówiło siedem gromów, zabrałem się do pisania, lecz usłyszałem głos mówiący z nieba: «Zapieczętuj to*, co siedem gromów powiedziało, i nie pisz tego!»

 

Bowiem drugą stroną tej monety jest nienawiść wobec tych, którzy tę miłość porzucili.

Edytowane 5 godzin temu przez Duch7millenium (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Duch7millenium Tak, to prawda! Przestawicielem tej Miłości był człowiek/bóg przez ludzi ukrzyżowany.  1 Koryntian 13:13 to potwierdza: "A teraz zostaje wiara, nadzieja, miłość, te trzy rzeczy; lecz z nich największa jest miłość."