„Duma”

[Michał Czachorowski]

Skryta upartość.

Wysoko podniesiona głowa jak kręgosłup przekonań.

Brak ustępstw.

Wierność — nie ludziom, a sobie.

Niezależność.

Uwaga zdobyta, nie wyproszona.

 

To wszystko kosztem dumy.

Ale czy warta jest tej ceny?…

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 6 Maja przez Michał Czachorowski (wyświetl historię edycji)

[Naram-sin]

W utworze jest podstawowy błąd logiczny.

Wszystkie wymienione przymioty charakteru - upór, wysoko podniesiona głowa (a więc i pewność siebie), kręgosłup moralny, bezkompromisowość, nonkonformizm, niezależność, autorytet - są, można powiedzieć cechami ludzi dumnych, są jej atrybutami, elementami składowymi.

 

A Ty piszesz, to wszystko kosztem dumy, jakby trzeba było się jej pozbyć, żeby być wolnym, niezależnym, upartym, pewnym swoich racji, szanowanym, itd.  A jest dokładnie na odwrót, dzięki dumie tacy jesteśmy.

Zastanów się, co napisałeś, bo wyszła piramidalna głupota, nonsens, sprzeczność sama w sobie.