Historia edycji

Nie pytaj co słychać u mnie

Bo u mnie się nic nie zmieniło 

Te same upadki i wzloty

Ta sama zgubiona miłość

Czas stale ucieka tak samo

Lecz wcale już za nim nie gonię 

A życie zadaje wciąż ciosy

Przed nimi się dawno nie bronię

Raz klęczę, raz wstaję, raz biegnę

Raz leżę i nie drgnę czas długi 

I spala mnie własne cierpienie

I łez oczyszczają mnie strugi

Ja ciągle ta sama, niezmienna

Dziewczynka z zapałką i mieczem 

Rozpalam ogniki nadziei

Lecz otchłań przy nodze się wlecze

Nie pytaj co słychać dziś u mnie

Niezmiennie śpiew ptaków, szum wody

Z naturą zbratana, nią żyję

A innym spod nóg zbieram kłody.

Nie pytaj, nie pytaj kochanie

Bo czy ma to jakieś znaczenia

Gdy jutro się zerwę jak listek

Niczego w tym życiu nie zmieniam

Lecz wszystko mnie zmienia na dobre

Na lepsze, być może, któż powie

Wciąż unieść się pragnę na wietrze

Co słychać? Niech on ci odpowie.