Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wąsy prawie ma do pasa

Brudne tłuszczem –spod kiełbasy,

Na koszuli wyświechtanej

Błyszczy sosu żółta plama.

 

Od poranka do wieczora

Na palenie – dobra pora,

Na kieliszek nie najgorsza

Pod konserwę ostrą z dorsza.

 

O wiatrakach i suszarniach,

O szczepionkach i o szklarniach

Lubi wtrącić cztery słówka

Choć nie skończył – zawodówki.

 

Od świtania do świtania

Jego hobby – narzekanie,

Z knajpki ukradł pięć talerzy,

Wszak to – jemu -się – należy.

 

Gdy na obiad do lokalu

Go zaproszą – porą szarą,

Saszetkami pieprzu, soli

Swe kieszenie – wypchać woli.

 

Odmienności nienawidzi,

Z cudzoziemców chętnie szydzi,

Lecz do wietnamskiego baru

Chodzi jadać – bez umiaru.

 

Na zasiłku od lat siedzi,

W bramie widzą go sąsiedzi,

A biadoli późną porą

„Pracę obcy nam odbiorą”.

 

Proboszcz jest to jego świętość,

Herbem – zazdrość i zawziętość,

Uśmiech wzbudza jego tusza,

Nie na darmo jest – Januszem…

Opublikowano

@Agnieszka Charzyńska  Aż sobie wpisałam w Google znaczenie tego imienia, pomyślałam, że wszyscy o tym imieniu są tacy jak piszesz.

Znalazłam to:

Na internetowej stronie Słownika Języka Polskiego czytamy, że Janusz to „mężczyzna w średnim wieku, otyły, z wąsami, którego ulubioną rozrywką jest oglądanie telewizji i picie piwa.

 

Coś się jednak zgadza.

 

Ps. Rozhasane te Twoje rymy :)

Opublikowano

czemu Janusz a nie Marek

Krzyś Antoni Maniek Jacek

lub Protazy albo Gustaw

wciąż z Janusza robią głupka

 

A ja znam Januszów sporo

co nauki wyższe wolą

jeden robi dziś doktorat

w tym magistrów grupa spora

 

nienagannie są ubrani

pod krawatem i bez plamy

mówią z sensem najważniejsze

i czytają także wiersze

 

lubią piwo dobrą lufkę

w której piją świetną wódkę

lecz pijanych nie zobaczysz

to Janusze - lecz inaczej

 

a więc proszę bez uprzedzeń

ciut poczytać więcej wieddzy

zdeptać taki stereotyp

i zapomnieć szybko o tym

:)))

 

Opublikowano

Błyskotliwa obserwacja pewnych trendów i zachowań społecznych, zwłaszcza tzw. cebulactwa. Zawsze jednak odczuwam w związku z tą onomastyczną stygmatyzacją niejaki dyskomfort. Współczesny Janusz to taki XVII-wieczny sarmata, do bitki i do wypitki. Może taka perspektywa (z postacią Zagłoby w tle) złagodzi nieco tę irytację.

Opublikowano

@Agnieszka Charzyńska

pospólstwa jakby więcej  w narodzie

dość rzucić okiem zakute łby

takiemu starczy zjeść wypić co dzień

i się z kobitą pół nocy gzić

 

wciąż przymuszali go do nauki

chociaż do książek wyczuwał wstręt

filmiki w sieci natomiast lubił

na których wyrósł nie jeden kiep

 

dziś jego pasją piłkarskie mecze

pośród kiboli wręcz wiedzie prym

czego od życia można chcieć więcej

choć by się zdało bogatym być

 

ma uczulenie na ludzi z klasą

drażni go każda myśląca twarz

bo ci lalusie na wszystko mają

buńczucznym okiem więc wciąż ich dźga

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Arsis masz ciekawe poczucie humoru:)  
    • Szukam sposobu, jak ci to przekazać, jak metafory wpleść w naszyjnik słów, kiedy nie mrugać, kiedy się ukłonić, historia, która jak twój głos toczy się — cicho, przez sen. Na końcu zdań — oddech, na końcu milczenia — dotyk, a między nami przestrzeń drży jak struna w dłoniach nocy. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas , tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues. Czasem mnie niesie wiatr wspomnienia, na pustych stacjach słyszę twój śmiech, na szybie nocy rysuję imię, którego już nie wymówi nikt. Może jutro znów się spotkamy, w którymś z wersów, w snach, wśród mgły — a jeśli nie — zostaw mi ciszę, tam też potrafię śnić. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas ,tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues.  
    • @violetta zdecydowanie meksykańskie   @violetta takie bardziej miłosne...    
    • @Arsis taka skoczna:) przyjmuje takie hiszpańskie, meksykańskie, dominikańskie:)
    • Prowincjony show biznes   Trzepoczą kokoszki rzęsami zalotnie W blue jeans ubrane i czerwoną szminkę Klijentów opasłych w chuć i pieniądze Prowincjonalny zgrania show biznes   Różowa landrynka panterka czy oksy Nawet na rzęsach mogą usiąść motyle Tej baśni z tysiąca i jednej nocy Niepowsydziłby się sam little finger   Tuż przy obwodnicy stoją misjonarki  Podobno dłużej niż same laternie W make-upie z "tych dla odważnych"  Bo bywa że z naczep zdzierają lakier   Tu lepkie powietrze od tanich fajek  Do drzwi otwartych wypełnia korytarz  A każde pragnienie szyte na miarę  To dla alfonsa jedynie lubrykant   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...