Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Chronofobia

Vampire Fangs
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Vampire Fangs

Vampire Fangs

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

jesień zasypała park liśćmi

mroczna noc zlała się z czarną suknią

 

nagle ciemność rozjaśniły bursztynowe zegary

powieszone na drzewach niczym samobójcy 

serce zaczęło bić jak szalone

 

ostre wskazówki rozcinały skórę

 

 

Zainspirowało mnie poniższe zdjęcie

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Vampire Fangs (wyświetl historię edycji)
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Ponura - zrezygnuj. To zapychacz, który  zbyt dużo sugeruje. Pozostań ze swoimi własnymi emocjami w cieniu.

 

powieszone - wisielcy - już wiesz, co tu jest nie tak.

 

Cała sztuka polega, żeby  lęk czuć było w każdym słowie wiersza, ale żeby go nie nazywać po imieniu.

Szczególnie, że masz wiele mówiący, bardzo dobry zresztą tytuł.

 

 No, to jest zacne.

 

Kończenie wiersza wielokropkiem ma w sobie jakąś egzaltację, chyba zbędną, ale sam zdecyduj, czy bardzo Ci zależy.

Vampire Fangs

Vampire Fangs

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Naram-sin 

Dziękuję Ci za analizę wiersza i wskazanie poprawek. Uczę się na błędach i kolejne wiersze powinny być lepsze. Podobają mi się ekfrazy obrazów lub zdjęć, ale wiem, że jest to trudna sztuka. Lubię wyzwania.

 

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobry pomysł. Wampiry są fajne, tylko trzeba uważać na nasze kły

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      Klatka

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Ten wiersz ma w sobie coś bardzo ludzkiego, z dylematu i ciągłego pytanie o świat i własne w nim miejsce. Co czasem prowadzi do definiowania siebie przez ból i rozczarowanie. A to co nazwane łatwiej jest oswoić.
    • Robert Witold Gorzkowski
      Klatka

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Czym jest miłość, czym jest wolność, czym jest Twoje przekwitanie czym jest dusza i świętości łez tłumionych rozedrganie. Czym jest krzew wyschniętych pragnień, czym jest splot przebytych zdarzeń czym jest noc, a czym poranek czym jest dzień i zmartwychwstanie. Nie wiesz tego nie wiesz wcale jakie życie niesie treści jakie mości znów posłanie jak poświęci los niewieści. Bo wciąż szukasz zależności tupiesz nogą, krzyczysz, ganisz swoją drogę przebyć prosto dziateczkami się pochwalić. I odgrażasz się niebiosom że po miłość pójdziesz boso każdą nocą w animuszu drzwi zamykasz bez przymusu. Ściskasz kraty w umysł wkładasz żywe kwiaty, robót nawał i wyciszasz pożądanie pięknych myśli niesłychanie. I znów pytasz się w pacierzu Boże czemu we mnie wierzysz bo ja sama dnia każdego odpowiadam - dosyć tego. Widzę wolność w bezsilności mam ostoję bez miłości strofy zdarte i przebrzmiałe wierzysz w klatkę - wierzę Panie!         Gdy przestaniesz w nią wierzyć wyzwolisz się.          
    • Leo Krzyszczyk-Podlaś
      bez tytułu

      Przez Leo Krzyszczyk-Podlaś · Opublikowano

      a w górach śnieg leży chyba pójdę w góry   zachłysnę się mgłami pobiegnę polami   zanurzę się w chmury na białej rubieży   napiszę o tym wiersz że kocham przecież wiesz  
    • tie-break
      Przestrzeń Między

      Przez tie-break · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jak to pięknie zabrzmiało. Tak naprawdę każdy podświadomie dąży do tego światła, szuka go i pragnie. Wiersz, o którym jest mowa, to most, po którym można przejść, o ile się go bezpowrotnie nie spali.
    • tie-break
      zdeptana dusza

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Berenika97 Niesamowite studium psychologiczne dotkniętej traumą ofiary wojny. Największym dramatem tej kobiety jest konieczność pozostania na miejscu, w otoczeniu, którego każdy element jest bezlitosnym świadectwem i pamięcią.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...