Czerwiec

[ernest_kron]

W liści zakomorzu i w płatkach wiśni

Ich magazynach nadmiarowe

Ciszy ładunki czerwienieją

I anioł co je z zatroskania chmur tworzy

Od nudy podleje już prawie

 

Za ciasno w tym okrągłym skwarze

Życia małe łyżką siorbane

Przez zacne chwał półdrzemki

Do naczyń się już nie mieszczą

Ani gdy rude ani gdy blade

Ani te co mają skrzydła z deszczu

 

Z traw przepuklistych dzień snu się sromoci

I wszędobyli w skórę i włosy miesiąca

ubierając kształty przemiłe

 

I z kolejnej kolumny motyli

Tu kwadratowość z serafina pilności uleci

Tam obcość żyłki swe smuży w swobodzie

I filoletach długich

 

I anioł znowu wzdycha

Słodkiego roniąc wina strużkę

Na katalog dusz nieczystych:

Ach, com miał to zgubił

 

I zerka na żółte co się z czerwonym iszczy

Bóg przezroczysty

 

21.04.2025, Warszawa

[moina]

@ernest_kron

"Sromoci"... Nie wiem czemu, ale wiersz oparłam na tym słowie. Góra-dół, pozytyw-negatyw – dużo tu kontr. Ciekawe to bardzo.

A tytuł?

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.