Prostak

[Agnieszka Charzyńska]

Z troską udaną – wstydzi się Polski

(Wszak to kraj przaśny, szary i chłopski).

Raz kpi z historii, raz rząd wyśmiewa,

Raz krytykuje – spróchniałe drzewa.

 

Drwi z dawnych królów i prezydentów,

Z kpiną wyraża się też o świętych,

Czy na zebraniu, czy też na plenum,

Wiejskie korzenie – wytknie każdemu.

 

Gdy mu podpadnie nowy sprzedawca,

Krzyknie  na niego – Ty się do krawca

Albo do zduna – zgłoś do terminu,

Nie umiesz sprzedać – beczułki dżinu.

 

Wczoraj gosposia spaliła pieczeń.

Wśród przekleństw grubych oraz złorzeczeń

Rzekł jej –  ty tylko w karczmie w Rosochach

Obsłużyć możesz – ślepego Rocha.

 

Tak już od wiosen czterdziestu pięciu

Poniża wszystkich – jakby był księciem.

Zapomniał jednak, że dziadek jego

Parobkiem bywał – u Potockiego…

[Jacek_Suchowicz]

riposta krótka i bardzo znana

on awansował z chama na pana

lecz tu przeproszę tych "chamów" ze wsi

dzisiaj z nich większość od panów lepszych

 

inteligentni i oczytani

i ja się pytam kto tu jest panem

dobrzy fachowcy w swych gospodarstwach

praca rolnika oj nie jest łatwa

 

nie obce Polski pradawne dzieje

zaprzyjaźnieni są z dobrodziejem

w maju umają wiejskie kapliczki

żywot Chrystusa też jest im bliski

:)

 

 

[Agnieszka Charzyńska]

@Jacek_Suchowicz  większym szacunkiem darzę rolnika dumnego ze swojego zawodu (bardzo przecież potrzebnego), niż typa z wiersza. Pozdrawiam.