Pielgrzym

[kacper_ciura]

Wśród ludzi - cisza, choć tłum dookoła,

Śmiech niesie echem, lecz serce nie woła.

Idę chodnikiem, jak cień bez odbicia,

Jak nuty bez dźwięku, jak dzień bez przebicia.

 

Na skraju wszystkiego - i domu, i słowa,

Gdziekolwiek nie stanę - obca jest podłoga.

Nie pasuję do świtu, ni zmierzchu, ni nocy,

Wciąż szukam schronienia w bezsennej niemocy.

 

Próbuję się wpasować - za ciasno, za luźno,

Znajomi są bliscy, a jednak tak próżno.

Uśmiech mam w twarzy, lecz w duszy - pustkowie,

Jak echo, co błąka się po cudzej mowie.

 

Nie moje te miasta, te barwy, te dźwięki,

Zbyt głośne rozmowy, zbyt obce piosenki.

A czasem się zdaje, że gdzieś jest to miejsce - 

Lecz znika, gdy biegnę. Rozsądek szepcze: "odmieńcze"

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@kacper_ciura Przynależność do społeczności i zaakceptowanie przez taką społeczność wymaga czasami sporo wysiłku, czasami nie, zależnie od okoliczności. Sławny Bruce Lee powiedział kiedyś: "Bądź jak woda przyjacielu."
Powiedziałbym, że cała ludzkość należy do grupy pielgrzymów na planecie Ziemia.  Pozdrawiam! 

[Marianne_]

@kacper_ciura

 

Lecz znika, gdy biegnę, uciekam i rzędnę.

Rozsądek zaś szepcze;

sam zmień się, młodzieńcze.

 

Edytowane 8 Maja przez Marianna_ Katarzyna (wyświetl historię edycji)