Portret

[Agnieszka Charzyńska]

Dłonie na pieniądze chciwe,

Lecz do pracy nierychliwe,

Kłamstw i oszczerstw pełne usta,

Jak u gęsi szyja tłusta.

 

Brzuch pękaty niczym beczka,

W głowie słoma albo sieczka.

Język ostry, jadowity,

Ucho czułe – na zachwyty.

 

Głowa pusta niby skrzynia

U bankruta spod Olsztyna,

Mózg i serce otłuszczone,

Więc swych funkcji pozbawione.

 

Co to jest za kreatura,

Brzydka że aż cierpnie skóra?

Uświadomię miasta, wioski,

Że to poseł był pisowski.

 

Lecz pamiętnej tej niedzieli,

Gdy rząd diabli wreszcie wzięli,

Tłuste koty w kraju całym

Swe kuwety – pochowały.

 

I nasz poseł ulubiony,

Od koryta odstawiony,

Już w luksusy nie opływa,

Tak to czasem w życiu bywa.

 

Już niedługo się okaże,

Że nie umie być murarzem,

Sklepikarzem, reporterem,

Umie być jedynie – zerem…