Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

@violetta

 

          A tutaj niech pani zobaczy jak śpiewa Leszek Bubel, potem: niech pani mi powie - jak śpiewają artyści-politycy, przecież pani wie: jako osoba niesłysząca - nie mam możliwości oceny śpiewu...

 

 

          Jasne, jak pani będzie miała wolny czas, to tylko trzy osoby i co to za problem dla pani - aktywnej uczestniczki...

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Łukasz Jasiński

 

A ja czekam na odmrożenie piersi kurczaka, potem: będę robił - ryż z sosem pomidorowym (aktualnie piję cappuccino, po polsku: lekkiego kapucynka), tak przy okazji: niedawno miałem nieoficjalną kontrolę, drzwi otwarte...

 

- Dostaliśmy zgłoszenie, iż tutaj ktoś umiera...

 

Od razu zaczęła policjantka - pani dzielnicowa... Wstałem z materaca, okryłem się kocem i idę w jej stronę...

 

- Tak, to ja tutaj umieram...

 

- A na co pan umiera?

 

- Na kaca... Niech pani zobaczy dwie butelki po Żubrówkach - stoją w przedpokoju...

 

Rzuciła kątem oka i kiwnęła głową...

 

- Niech pani się nie martwi: jak wyzdrowieję - zaproszę panią na randkę...

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@violetta

 

Życie jest zależne (pani też) od trzydziestu dwóch Homo Sapiens, którzy mają zamiar startować w majowych wyborach, tymczasem: około dwadzieścia procent Homo Poetico jest niezdecydowanych, a to bardzo dużo, więc? Może by zorganizować podczas majówki Konkurs Artystyczny - niech każdy kandydat na Prezydenta Polski przekona tą mądrą mniejszość... Zresztą, artystom wolno trochę więcej - pani również - też...

 

Łukasz Jasiński 

 

Wkleiłem przy okazji tekst do piosenki Ryszarda Rydla...

 

@Łukasz Jasiński

 

Chociaż puste mam kieszenie,
No i wódy czasem brak,
Ja już nigdy się nie zmienię,

Zawsze będę żył już tak,

 

Nie słuchałem nigdy ojca,
Choć przestrzegał: "Zgnoją Cię!"
Z naiwności w oczach chłopca
Dziś już wielu śmieje się,

 

Ale jedno wiem po latach:
Prawdę musisz znać i Ty -
Zawsze warto być człowiekiem,
Choć tak łatwo zejść na psy!

 

Kumpel zdradził mnie niejeden
I niejeden przegnał, lecz
Nie szukałem zemsty w niebie -
Co kto robi - jego rzecz,

 

Ta dziewczyna, którą miałem -
Chciała w życiu tylko mnie,
Teraz z innym jest na stałe -
Każdy kocha tak jak chce,

 

Ale jedno wiem po latach:
Prawdę musisz znać i Ty -
Zawsze warto być człowiekiem,
Choć tak łatwo zejść,
Zejść na psy! Hej!

 

Chociaż puste mam kieszenie,
No i wódy czasem brak,
Ja już nigdy się nie zmienię,
Zawsze będę żył już tak,

 

Zawsze będę żył już tak!

Bo już nigdy się nie zmienię,
No bo puste mam kieszenie,
No i wódy, wódy brak...

 

Źródło: Internet 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@violetta

 

Gdyby pani zechciała, to: proponuję obejrzeć film - "Skazany na bluesa" - chyba pięć razy oglądałem... I wbrew pozorom: w polskim społeczeństwie wojsko zawsze było darzone szacunkiem - bez względu na daną nazwę, nie będę sięgał głęboko pamięcią, tak więc: od Wojska Drugiej Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez Armię Krajową, Bataliony Chłopskie i Narodowe Siły Zbrojne do Wojska Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Wojska Trzeciej Rzeczypospolitej Polskiej...

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • mam wokół siebie upalną ciszę i niezmącony trawienny spokój   nie muszę wstawać na ósmą rano i pracować ośmiu godzin   a jednak jestem zmęczona   i przyszłość mam ciągle niepewną   zmartwienia naciekają w choroby a prace się nie szklą jak klejnot   w bezmyślnym senno-kłopocie błądzę jak we mgle dziecko co z buntu nieraz zapłacze żywiąc się nikłą nadzieją
    • Znajomy zapach się przysiadł, zajął krzesełko naprzeciwko. Był barczysty, wyraźnie różnił się od reszty autobusowego towarzystwa, wyglądał jak budowlaniec, który od lat wnosi beton wiadrami na pierwsze piętro, żeby co dzień od nowa wylewać posadzkę w trudno dostępnych miejscach. Taka profesja wchodzi w ramiona, wyciska bicepsom żyły, a te nabrzmiałe wyglądają tak, jakby je chciał eksmitować z ciała, siedzą na walizkach. Zmierzyłam imć zapach od butów po plecak, kolor oczu, włosów. Rysy na twarzy miał typowe, jeden zero, zero i znów jeden, bruzda w zaokrągleniu i kolejna, spojrzenie niesprecyzowane, chaotycznie ślizgające się po drzewach mijanych za oknem, jego twarz z grymasem, pokazywała swoją nad innymi ludźmi przewagę... a może tak mi się tylko zdawało. Na chwilę położyłam uśmiech bliżej niego, na poręczy, żeby sobie po dniu odpoczął, mały był, zmieścił się, a że był mały to szybko do mnie wrócił. Za nim przyszły przeszłe ciemności, słowa, muzyka, niebo gwiaździste i ten rozkołysany księżyc, bawidamek. Elementy obrazu układały się w jakiś poszukiwany, choć niekoniecznie potrzebny, a nawet zbędny klimat. Dwa jego składniki - wódka i wymemlana guma do żucia o smaku miętowym - tworzyły tu niesłychanie zgrany duet, mrugały do mnie w taki dziwny sposób, że w tym krajobrazie żywcem wyjętym z budowy szybko przetrząsnęłam szuflady umysłu i odnalazłam klucz do drzwi, które jeszcze nie miały futryny. Przekręciłam zamek, coś zgrzytnęło, wykrzywiło się... wyszłam.  Znów siedziałam w autobusie, już bez emocji, ale szczęśliwa z odkrytej prawdy, że niektóre zapachy, to nie żadne super perfumy, ale ściema, pułapka. Na następnym przystanku wsiadła kobieta z pieskiem, usiadła przy mnie zajmując miejsce od strony okna. Miała do odpowiadania jakiś lepszy uśmiech, pełen przyjaźni. Zapewne zajmuje się urządzaniem wnętrz – pomyślałam. Ciekawe na kogo ja wyglądam? ...
    • kalustrofobicy dobrze im pasują do czołgów po prostu szaleją na polu walki mówi Y. i wyjmuje papierosa z zabliźnionej dziury po kuli dyskretne ślady inwazji ma ich kilka ale ta całkiem chrystusowa  gorsze mówi są luki w pamięci z nich wyłazi wszystko straszydła z japońskich filmów piłeczki ping pongowe i nieodparte pragnienie miłości nie pocieszam go nie mam czym on siedzi na dachu Bolta ja na dachu Ubera wydmuchujemy dym w środek nocy                                
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...