Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ta chwila gdy przystaje

poddaje się jego dłoniom

 

kładzie ją na stole

bezwładną

tyłem do siebie

podważa blizny

otwiera warstwa po warstwie

 

po lewej stronie na haku wisi wahadło

w bezruchu

śpieszyła sie

więc reguluje jego długość

obciążnik który je napędzał

zajmuje całą wolną przestrzeń

oblepiony brudem i zakurzonymi

wspomnieniami

wymienia na nowy

wahadło przechyla

w prawo

do oporu

 

za każdym razem myśli o tym

żeby zostawić ją w tym stanie

miarową

wrażliwą tylko na jego drgania

niezaburzające wahań

tak jak za każdym razem

dociska blizny

 

ta chwila gdy uśmiechem rozstraja cały

mechanizm

poddany jej

  • 4 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2Zastanawiałam się, czy żydowski Dzień Pojednania pasuje do treści wiersza. Muszę stwierdzić, że zdecydowanie tak  - symbolicznie! Jest w nim motyw winy i pokuty, dużo biblijnej symboliki np.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ten wiersz, po zastanowieniu się, dużo mówi i świadczy o dużej wiedzy jego autorki. A zakończenie - to świetne domknięcie. 
    • @Adam12 Wiersz na pierwszy rzut oka lekki i zabawny, ale to tylko pierwsze wrażenie. Po przeczytaniu powtórnie - widze, że jest głęboko egzystencjalny, rozdzielenie jaźni na dudzę i ciało i powtarzanie "nie ma mnie" buduje atmosferę zaginionego w świecia i w sobie. Świetne zakończenie - "sam się z sobą mijam". Wiersz znakomity! 
    • @[email protected], że to mocna metafora, iż miłość jest źródłem cierpienia, ran i bólu. To tragiczna sprzeczność, a jednak ci, których kochamy mogą najgłębiej nas zranić. 
    • Nie ma mnie u siebie Dzwoniłem, pytałem Nic nie łączy duszy Z nierozumnym ciałem   Nie ma mnie u siebie Pusto dźwięczą ściany Jestem niemal pewien Że byłem tu widziany   Nie ma mnie pod kołdrą Pod donicą z kwiatem Pod wycieraczką nie leżę Umówiony ze światem   Nie ma mnie u siebie Choć znam miejsce pobytu Wróciłbym z najchętniej  Na ścieżkę rozkwitu   Coś mi jednak szepcze  Coś brzęczy do ucha Widzieć się nie mogę  Z właściwym mi duchem   I trwam tak nie u siebie I gorzkie krople spijam  I tęsknię wciąż do ciebie I sam się z sobą mijam
    • @Alicja_WysockaTo miała być parafraza powiedzenia o książce, w którym też występuje czasownik "brać". Oczywiście rozumiem, co to powiedzenie oznacza, ale chciałam zażartować. Widocznie nie każdy żart ma w sobie takt. :)) Pozdrawiam!  @Waldemar_Talar_TalarBardzo dziękuję i pozdrawiam! @Natuskaa@Rafael MariusŚlicznie dziękuję!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...