Prawa rodzicielskie

[Lidia Maria Concertina]

Zmierzamy w kierunku, którego nie ma.
Palimy - pochodnią w pustym piecu.
Wypuszczamy ku niebu gołębie - strzelając sobie nawzajem w żebra. 

Myślę. 

Myślenie to staruszka pokrzywiona artretyzmem.
Albo pielgrzym - co roku posuwający się o jedno ziarnko bliżej NIE-PRAWDY.

Zadanie nie jest trudne, gdyż mędrzec ten pielgrzymuje po plaży.

Połknęłam kapsułkę do prania.
Włókna nieczystego sumienia - nadal niedoprane, jednak nie narzekam na jakąkokwiek niestrawność.

Przy windzie chłopiec z pluszowym rekinem.
Rozpoznaję: mój syn.
Oddałam go do sierocińca, gdy doszłam do wniosku, że będzie musiał dźwigać moje problemy.

Zostanie mistrzem wagi piórkowej. 

Jestem matką samotną, ale i honorową: nigdy nie prosiłam o alimenty, raz tylko mi się rzekło:

Synu, jeśli będziesz czegokolwiek potrzebował od tego bezdusznego kobieciarza, który cię spłodził, to zwracaj się do niego: 'Ojcze nasz ...' 

 

Edytowane 22 Lutego przez Lidia Maria Concertina (wyświetl historię edycji)

[ViennaP]

@Lidia Maria Concertina  gorzko, a na koniec dosadnie bardzo. Dobry tekst. Treść daje do myślenia. 

Pozdrawiam. :)

[Domysły Monika]

@Lidia Maria Concertina powiem że treść która mocno wchodzi ...

Emocjonalnie 

[aff]

Nawet samotna matka - wnioskując z tekstu, pisze: zmierzamy, palimy, wypuszczamy. W liczbie mnogiej.

To bardzo refleksyjne.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wszyscy rodzimy się czyści jak niezapisana karta.

 

Pozdrawiam :-)