Pewien chłopak,
pełen werwy,
wziął długopis,
dwa listy zerwił.
Jeden przepraszał,
drugi wyznawał,
a każdy serce
gdzieś zostawiał.
— Co tam piszesz? — pyta kolega.
— Walę w tynki! — rzuca od niechcenia.
— W tynki?! —
— No nie… Walentynki!
Dwa znaczki, koperty,
trochę nerwów, potu, łez…
Listy lecą, chłopak czeka.
Rozbity dzieciak płacze i myśli:
„A może trzeba było wcale nie pisać?”
Pewien chłopak
wysłał listy.
Dwa listy.
A w tych listach były tynki.
— Walę w tynki? Walę w tynki?! —
spytał kolega.
— Nie walę w tynki, tylko walentynki!
Jeden list przeprosinowy,
drugi miłosny.
I taki był z niego hura bura,
że na parkiecie hula.
Dwa listy wysyła,
rozbity dzieciak płacze i myśli.
wrześniowa chłodna noc
w ogrodzie ostatnie kwiaty
rozmawiają
o tym że już niedługo
babie lato zawita
i jesienna mgła
że trzeba sie poddać
pozwolić by drzewa
liśćmi cieszyły
by po polach raźnie
mógł echo gonić
zimny wiatr
wrześniowa chłodna noc
kwiaty popłakują kończy
się ich czas
my zaś szafy otwieramy
uśmiechając się
do palt
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez mariusz ziółkowski · Opublikowano
Przez [email protected] · Opublikowano
Przez [email protected] · Opublikowano
Przez [email protected] · Opublikowano
Przez mariusz ziółkowski · Opublikowano
.thumb.jpg.2a4c1fb1be2384bf2f494e0e37245a0e.jpg)
