***

Somalija · Środa o 22:26

blask Księżyca orientuje ćmy

zmylone blaskiem ognia

giną

twoje źrenice dłonie ramiona

na przedpolu świata

po jasnej stronie w mroku

karta magiczna

i ascendent Skorpiona

miękną znikają kształty

to najcięższe zapatrzenie

dusze kochających nigdy

nie tracą połączenia

od zawsze znamy swoje ciała

odbite echem starego wcielania

nie zatrzymasz pożądania

było tu przed nami

płoną języki pocałunków

dochodzisz

w ustach

ciepły

Edytowane 13 godzin temu przez Somalija (wyświetl historię edycji)

Domysły Monika · wczoraj o 09:59

@Somalija

Wiersz bez piosenki ma inny wymiar odbioru.

Piosenka bez teledysku ma również inny wymiar...

Przekaz obrazu i słów... ból

ViennaP · 18 godzin temu

@Somalija odważnie... ;)

m1234 · 16 godzin temu

Zgrabnie to wyszło, ale kłują mnie te "lekko" zużyte metafory na początku, może dlatego, że sam się często łapię, jak po nie sięgam.

A tutaj? Po prostu pierwsze trzy wersy zrujnowały mi nastrój - bo jakże to: znowu księżyc? ten blask? i ćmy! są i ćmy! Jakżeby inaczej - giną! Oczywiście w blasku ognia! Przecież to wszystko można zdekomponować do trzech, dwóch chwytów, schemat jest prawie zawsze taki sam:

światło ulicznej lampy

wabi zbudzone ćmy

każdej nocy

światło lampy

wabi ćmy

nocą

światło

wabi

samotność

I bum! Mamy to! Tysiąc pięćset milionowy księżyc wredny typ pożera ćmy i ogóle w ogniu... a tak poza tym tu jest lampa! Ale co to ma za znacznie - równie wyeksploatowana rzecz pożerająca wszystko na swej drodze ;)

Niestety użycie "typowych" metafor musi być cholernie uzasadnione. Inaczej wchodzimy na pole minowe. Tak uważam.

PS. Sorki, może przesadzam, reszta poszła potem bardzo fajnie. Poza tym, wiem, to nie warsztat, ale sobie pozwolę, bo uważam, że od Ciebie można wymagać więcej :) Jeden z Twoich ostatnich utworów wbił mnie w fotel i to pewnie dlatego.

Czuwaj!

Edytowane 16 godzin temu przez m1234 (wyświetl historię edycji)

Somalija · 14 godzin temu