Śpiewaj mi jeszcze

[Rafał Kamiński]

Na ust bladości koloru piwnego

Śmierć się maluje w skrzypka białego

Co wnet, jak motyl, na licu osiada

Gdzie strupieszałe baje łzom powiada

Niby kir z alabastru, na twarzy się kładzie

Spija odcień w policzków różanych sadzie

Tak się, zakwefiony żałobą, kryję

Ona mnie - jak ja ją chciwie piję

Ta mi mowę człowieczą odbiera

Wszak czucie sobie jednej obiera

Toż, zaklęty w jej dobie, poddaję się Tobie

Słyszę echa - niegdyś zamilkłe w Twej mowie

Co skrzą się w mych podartych ustach

Koisz mnie szeptem - za życia postrach