Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Nie wiem ile mi potrzeba

gdzie granica jest sytości

Tobą świeci wzrok, poeta..

to Twój kurier dwuznaczności

 

Sto pretekstów do podtekstów

jeszcze więcej do miłości

gdy się znowu zaczerwienisz

moje Serce w swoje zmienisz

 

Nie wiem co nam los przyniesie

ile zmieści nasza kieszeń

jakie przyjmie świat wartości

gdy tak skory do skrajności..

 

Wiem, że warto patrzeć szerzej

pozostawać w dobrej wierze

chwytać chwilę zanim zgaśnie

i zamieniać waśnie w baśnie

 

Wiem, że życie różnie plecie

i że wiele gemów w secie

wiem, że ważne są podróże

tam gdzie Serca jest podwórze 

 

 

Świeć od rana do wieczora

bądź jak dopływ dla jeziora

albo strumień dla pustyni

co oazę z nas uczyni

Edytowane przez FaLcorN (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@FaLcorN

pod aksamitnym cieniem nocy


jest taka samotność co nie boli
jest taki świat co nie zna niewoli 
jest też taki deszcz co nie moczy
pod aksamitnym cieniem nocy

 

jest taka samotność na dnie duszy

co daje wytchnienie i co wzruszy
przywraca skrzydła mym marzeniom

i nadzieje lata jesienią

 

jest taki deszcz co na serca pada
gdy za progiem smutek się podkrada
a za oknem noc ze spokojem
tuli do snu miasto zmęczone

 

jest taki świat gdzieś za słów granicą

gdzie miłość chodzi każdą ulicą

gdy chwili wytchnienia potrzeba

on szybko w muzykę się zmienia 

 

spotkajmy się więc na mlecznej drodze
puśćmy czasem marzeń naszych wodze
i całujmy do ust niemocy

pod aksamitnym cieniem nocy

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zrobiłem taką auto-esencję wedle mojej subiekcji.

Faktycznie oba utwory mają dużo wspólnego.

Dziękuję za górne nawiązanie, pozdrawiam!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Radosław To bardzo przejmujący wiersz o trudności powrotu do normalności po trudnych doświadczeniach. Głowa wie, że trzeba iść dalej, ale serce ma swoje własne potrzeby i ciągnie w inne strony. To bardzo uniwersalne doświadczenie. Bardzo podoba mi się "Obraz serca, które "skręca" , który sprawia, że emocje stają się czymś konkretnym, namacalnym. Serce jak kompas, który ciągle wskazuje nie tam, gdzie trzeba. Rzeczywiście, trudno jest się "poskładać" po bolesnych wydarzeniach. Pozdrawiam. 
    • @infelia @APM  Bardzo dziękuję! :)
    • @Simon Tracy   Ten wiersz to wielowarstwowa narracja, która przywodzi na myśl atmosferę dekadencką i symbolistyczną. Narrator to postać całkowicie wyalienowana z ludzkiego świata, nie rozumie ludzi - ich emocjonalności. Ale rzeczywiście najmocniejszym elementem jest sposób, w jaki opisuje martwą dziewczynę - z wyrafinowaną estetyką. Żałuje nie człowieka, ale zniszczonego piękna. To dekadencka wrażliwość, która stawia formę ponad treść, piękno ponad życie. Jest w tym tekście również teatralność - narrator traktuje ten dramat jako przedstawienie.  Ten tekst bardzo dobrze się czyta, bardzo mi się podoba.
    • @markchagall Witaj, czy może tak być, że troszkę pospieszyłęś/łaś się z publikacją i wkradło się parę drobych błęów. "A ciężko to pudełko" - podnieść, zamknąć..? , czy miało być "A ciężkie to  pudełko". Ale może wszystko jest zamierzone i celowe, nawet to, że jest tylko jedna kropka w środku wiersza, czy np. słwo "wstanie", a może  "w stanie". W poezji wszystko jest możliwe i dozwolne, więc jeśli tak miało być, to neich tak zostanie. A tak to pomysł fajny. Zakręcony.
    • Na osi życiowej narracji Czas mi wraca do jednego punktu  Zamknięty jestem w pudełku przeżyć Pośród pełnych kartonów  w pokoju czasoprzestrzeni.  A ciężkie to pudełko Jakby było całym pokojem A mikroświat  Stał się ogromnym wszechświatem W którego złożoności się kompletnie gubię Wracając do punktu  Z którego nie jestem wstanie ubiec...  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...