Lord Byron - Mam w duszy mrok (My soul is dark)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Mam w duszy mrok - Och! nastrój co żywo

Harfę, której wciąż zdołam posłuchać;

Niech twe łagodne palce jej tkliwą

Melodię grają dla mego ucha.

Jeśli me serce nadzieję wciąż ma,

Tych dźwięków czar może ją ocalić: 

Jeśli w mych oczach ukrywa się łza, 

Popłynie i mózg przestanie palić.

 

Lecz niech głęboko pieśń orze duszę,

I niechże nie zaczyna się pięknie:

Mówię, Minstrelu, ja płakać muszę,

Inaczej to ciężkie serce pęknie; 

Smutek tylko był mu pożywieniem,

Bólem, cisza bezsenna i głucha;

Najgorsze poznać mu przeznaczeniem,

I złamie się - lub pieśni usłucha.

 

I Byron:

My soul is dark – Oh! quickly string

The harp I yet can brook to hear;

And let thy gentle fingers fling

Its melting murmurs o’er mine ear.

If in this heart a hope be dear,

That sound shall charm it forth again:

If in these eyes there lurk a tear,

‘Twill flow, and cease to burn my brain.

 

But bid the strain be wild and deep,

Nor let thy notes of joy be first:

I tell thee, minstrel, I must weep,

Or else this heavy heart will burst;

For it hath been by sorrow nursed,

And ached in sleepless silence, long;

And now ’tis doomed to know the worst,

And break at once – or yield to song.

[andreas]

Zgrabnie.