Sara Teasdale - Twarze (Faces)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Ludzie, których spotkam i minę

Idąc przez miasto rozkrzyczane,

Twarze zapomniane tak szybko,

A nigdy wcześniej nie widziane,

 

Czy wiecie, ile mi mówicie 

Gdy nasze oczy się spotkają,

Jak wielki czuję wstyd i smutek

Wasze przebranie przenikając?

 

Tajemnice krzyczą z kryjówek

Wyrywając się po cichutku --

Pozwólcie mi iść, nie mogę znieść

Tego mijanych twarzy smutku.

 

-- Ludzie na ruchliwych ulicach,

Czy może? Tak może być przecież

Że, przez naszych oczu spotkanie

Wy tak samo mnie poznajecie?

 

Przed niemal rokiem zamieściłem mój pierwszy przekład "Faces", ale czułem, że ten wiersz zasługuje na więcej. Wersja druga, - mam nadzieję - poprawiona.

I Sara:

People that I meet and pass

In the city's broken roar,

Faces that I lose so soon

And have never found before,

 

Do you know how much you tell

In the meeting of our eyes,

How ashamed I am, and sad

To have pierced your poor disguise?

 

Secrets rushing without sound

Crying from your hiding places --

Let me go, I cannot bear

The sorrow of the passing faces.

 

-- People in the restless street,

Can it be, oh can it be

In the meeting of our eyes

That you know as much of me?