Pustka w mroku

[Anonim_z_berlina]

Samotność na balkonie, zimny wiatr,

Papieros gaśnie – czy zgaśnie też świat?

Pustka mnie trawi, wciąga mnie mrok,

Czy znajdę siłę, by zrobić ten krok?

 

 

Zamknięty w sobie, na balkonie stoję,

Styczeń mnie dusi, chłód przenika skroń.

Papieros w dłoni jak płomień nadziei,

Gaśnie – jak ja – w mroźnej zawiei.

 

Syn w pokoju – widzi, choć milczy,

Czy się nie boi? Czy lęk go ćwiczy?

Patrzy na ojca – na martwe spojrzenie,

Czuje tę pustkę, czuje cierpienie.

 

Nie jem i nie śpię, a karmi mnie mrok,

Już nawet kreska nie podnosi mnie stąd.

Życia balans to linia, do śmierci krok,

Jak to kusi, ten spokój – może zrobię to.

 

 

Samotność na balkonie, zimny wiatr,

Papieros gaśnie – czy zgaśnie też świat?

Pustka mnie trawi, wciąga mnie mrok,

Czy znajdę siłę, by zrobić ten krok?

 

 

Butelka na stole – znów kusi mnie z bliska,

Cisza jak nóż – tnie myśli z nazwiska.

Rachunki jak kule, wbite w mój dzień,

Nie mogę uciec, choć błagam o cień.

 

Pieniądze się kończą, do pracy nie chodzę,

Przyszłość mnie ściska, to śmierci zimne dłonie.

Wiem, że tracę grunt, rozpacz mnie chłonie,

Co z tego? I tak każdy już zapomniał o mnie.

 

Później chociaż zapal znicz na tablicy nagrobnej,

W twarz mi już nie spojrzysz, ale może będziesz spać spokojniej.

 

Nie skrócę tego piekła na ziemi, na życie się nie targnę,

Ale nie mam już nadziei – powoli gasnę.

Nie będę tchórzem, za bardzo synka kocham,

Dlatego mokrą twarz każdej nocy w poduszkę chowam.

Ja i tak już umarłem, tak tylko dodam,

Wycierpię ile muszę, a później skonam.

 

Samotność na balkonie, zimny wiatr,

Papieros gaśnie – czy zgaśnie też świat?

Pustka mnie trawi, wciąga mnie mrok,

Czy znajdę siłę, by zrobić ten krok?

 

Gdy dym się rozwiewa, zostaje ta pustka,

Życie to gra – przegrana za krótka.

Czy mogłem coś zmienić, cofnąć ten czas?

Czy to ja zbudowałem ten martwy świat?