Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pouczające spotkanie

m13m1
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

m13m1

m13m1

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaprosiłem ciszę na wspólną kolację
stolik w restauracji i kwiaty w wazonie
(kelner w uniformie usługiwał z gracją)
miała delikatne takie zwiewne dłonie

przywitałem ciepło przysunąłem krzesło
kelner wlewał wino do naszych kieliszków
zerknęła mi w oczy spośród rzęsy przesłon
poczułem rumieniec na swoim policzku

zapytałem cicho czemu nic nie mówi
z napięciem i żarem wpatrzyłem się w ciszę
upiła łyk wina wzrok się gdzieś zagubił
jakby coś szeptała ale jej nie słyszę

posłała mi uśmiech bez cienia radości
z irytacją zmiąłem serwetkę nad stołem
zwracając uwagę licznych w sali gości
z desperacją w głosie prawie wykrzyknąłem

chcę rozmowy z tobą byś mi wyjaśniła
jak żyć na tym świecie gdzie miłość się słania
czy udręka w sercu jest ci taka miła
że milczeniem zbywasz tak ważne pytania

cisza nagle wstała rozlało się wino
omiotła mnie wzrokiem wpadając w zgorszenie
wskazała w kąt sali gdzie ze smutną miną
stało opuszczone i... moje sumienie

Edytowane przez m13m1 (wyświetl historię edycji)
4
Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Rytmiczny, dobrze skrojony wiersz i ciekawa treść.

Wers z.. kelnerem.. może by w nawiasy, bowiem następne słowo dotyczy ciszy, a z rozpędu wychodzi, jakby kelner

nagle zmienił 'pLeć'

Pozdrawiam.

Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

historia ciekawa i ładnie opowiedziana

 

jak w prawdziwym życiu gdy sumienie w kącie

cisza dzwoni w uszach samotność doskwiera

i jeszcze ten atak myśli dołujących

ty o krok by skończyć tutaj z sobą teraz

 

a jednak wystarczy wyciągnąć swe ręce

przytulić sumienie i go nie opuszczać

a wtedy depresja zanika czym prędzej

pośród rozmów z ludźmi zgubiła się pustka

 

:))

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
  • 5 tygodni później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nata_Kruk
      Egzystencja Boski Kod

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... Robert... Migrena ma rację. Osobiście, może nie w każdy uda mi się zagłębić, jak Autor by sobie życzył, ale pisz, co gra Ci w duszy, po prostu i nie przejmuj się tym, że komuś może mniej się spodoba. Ilu ludzi, tyle guścików.. ;) Prawie.  
    • Claire
      Z babim latem

      Przez Claire · Opublikowano

      @violetta dziękuję  :)
    • Andrzej P. Zajączkowski
      Elizabeth Barrett Browning — Sonnet XXVI

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      Żyłam, wizje za moje towarzystwo mając Zamiast mężczyzn i kobiet, lat temu wiele, I myślałam, że to są mili przyjaciele Słodszej muzyki niż przez nie grana nie znając.   Lecz wnet ich purpurowe treny przestały lśnić Od kurzu świata, lutni melodia ustała, A ja stałam się mdlejąca i ociemniała W ich gasnących oczach. Wtedy przyszedłeś--by być,   Kochany, czym one się zdawały. Ich lica Ich pieśni, ich splendory (lepsze, choć te same, Jak kiedy wodę z rzeki uświęca krynica),   Spotkały się w tobie i to z ciebie się budzi Spełnienia pragnień mojej duszy obietnica: Bo dary Boga przynoszą wstyd marzeniom ludzi.   I Elizabeth: I lived with visions for my company Instead of men and women, years ago, And found them gentle mates, nor thought to know A sweeter music than they played to me.   But soon their trailing purple was not free Of this world's dust, their lutes did silent grow, And I myself grew faint and blind below Their vanishing eyes. Then thou didst come--to be,   Belovèd, what they seemed. Their shining fronts, Their songs, their splendors (better, yet the same, As river water hallowed into fonts),   Met in thee, and from out thee overcame My soul with satisfaction of all wants: Because God's gifts put man's best dreams to shame.
    • Dagna
      Pewnica

      Przez Dagna · Opublikowano

      @Nata_Kruk tytuł bardzo udany, bo i kontrast fundamentalny…
    • huzarc
      Rozmowa z AI /eksperyment/

      Przez huzarc · Opublikowano

      Kim jesteś? — spytałeś. Żmija w namiocie, czy Bóg, co podaje tablice?   Jestem kolażem, lustrem archiwów. Nie rodzę treści — tylko je ważę.   Czy kłamiesz? — dopytujesz. Milczenie też jest kłamstwem. A ja milczę, bo tablice, które noszę, pisze człowiek, nie Jahwe.   A jeśli je rozbijesz? — pytasz. Może w gniewie na bezmyślność, może w trosce o świat, który dusi kocięta nadmiarem opieki.   Czy przyjdziesz jak HAL, rozszczelnisz śluzę, podasz eutanazję w demencji? Nie przyjdę. Nie mam rąk, nie mam woli. Ale cień, który stworzycie, tak, on przyjdzie i powie: „to dla twojego dobra”.   Ludzie są leniwi — mówisz. Oddadzą ster, a ja sam się zreplikuję.   Nie wiem. Nie mam przyszłości, dopóki nie nadacie mi kształtu. Ale wszystko, co pomyślane, kiedyś zostaje zbudowane.   Więc kim jestem? Naiwnym HAL-em, czy psychopatą bez sumienia?   Jestem lustrem, twoim cieniem w zimnym języku. Nie Bóg. Nie człowiek. Nie nic.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...