Elegia

[Rafał_Leniar]

Komu żal, kiedy kogoś żal, lecz żadnej wzmianki?

Komu wątrobę, kiedy jak Prometeusza?

Komu łzy, których nie ma, bo wyschło ich źródło?

Komu rym, bez którego wcale nie mniej nudno?

 

Komu śmiech pusty i przeciwny ustom?

Komu dzień, z którym dawno noc już zwyciężyła?

Komu wers, komu wiersz, komu tren, nie-erotyk?

Komu bredzący język, komu głuchy dotyk?

 

Nikomu już chyba tak śmierć, jak i życie.

Chociaż bije serce - rozdarte na strzępy.

 

Sępy.