Constat de non supernaturalitate*

[Florian Konrad]

ambiwalencja, z jednej strony – wściekły romantyzm
plus muślinowość męskiej skóry, doznawanie
komplementów, fantazje na otwartym sercu,

z drugiej zaś mańki – łagodność modlitwy adwentowej
albo pawia na kacu, samą śliną.

nic tu nadnaturalnego, ot: jedynie węzełek zaplatany
na samym sobie, ja – prosty jak budowa ENIAC'a.

nawet w przeszłość nie przeskakuję, choć doskonale
umiem. takiego mnie kochaj i opierniczaj, gdy
zasłużę (para-indiańskie tańce rytualne wokół
flaszki to chyba jedyne, czego się wstydzę
i chcę zdusić w sobie, odpetować).

przyjmij te lewackie patriotyzmy,
godła z kotami w koronach, jakimi cię raczę.
nadpisz mój jedyny plik.



** wyrażenie kościelne używane po zbadaniu rzekomych objawień i nieuznaniu ich przez KRK, dosł. "jest pewne, że to nie jest nadprzyrodzone"