to nie jest manifest

[Wiktoria Hieacynt]

I straciłem nogi
I straciłem ręce

I straciłem nogi
I straciłem ręce

Walę
czołem o podłoże
czołem o podłoże
(Przestać już nie może?
Nie może!)

Wyrasta mi dziób – wypada ząb mądrości
Wyrastają słomki z uszu – do wciągania słownego mas – musu
mas –musu

Nadchodzi kolejny dzień
Kolejne wyjście w plener
Na tę okazję zbudowałem saneczki kolorowe
Wożę się po mieście…
„dzwonki dzwonią dzyń, dzyń, dzyń…”

Na ulicy zobaczyłem dziecko, które NIE CHCE (!)
(Porzuciłem kolorowe saneczki)
Staję w TE szeregi i wraz z nim NIE CHCĘ (!)
(„To nie jest manifest polityczny, to nie jest manifest żaden”)
Dziecko ucieka z wrzaskiem,
….
Mnie zostaje miejsce dla dwojga,
A więc rozłożyłem się:
Pępkiem dotykam podłoża,
Brodą drapię o kamień
Co i rusz zawadzając dziobem…
…
Drzewa mi szumią nad głową:
„Śpiewam i tańczę i jem pomarańcze…”
Nie śpiewam - mam dziób
Nie tańczę – nie mam nóg
Od tygodnia nie jadłem – boli mnie strata zęba mądrości

Widziałem jak pędziły moje saneczki,
Woziły hultaja, który uciekł z wrzaskiem
Teraz już CHCIAŁ… a dzwoneczki dzyń, dzyń, dzyń

Szumię drzewa nade mną
Szumię i ja:
I straciłem nogi
I straciłem nogi

I straciłem ręce
I straciłem ręce

Straciłem też globus

Walę
czołem o podłoże
czołem o podłoże
(Przestać już nie może?
Nie może!)