Kultura terroru werbalnego

[Marcin Tarnowski]

(Współczesna na wzór archeologicznych) [1]

 

On powiedział, ona powiedziała;

Więc, by im odpowiedzieć rzecz cała,

Nas↔ich „zaorać”, na zawsze pognębić.

Ale, gdzie w tych mowach drzwi do głębi?

Brak, są to pojedynki na słowa,

Z zasady, to nie jest rozmowa ≡

Bez dopuszczeń poddań argumentom,

(Czy ich intencja niecną czy świętą). [2]

Tak, wiem, że nie mieć racji to przykre, –

Toż skutki z jej braku wynikłe.

Wszystko to Schopenhauerem pachnie

I jego „Erystyką” – nie ładnie! [3]

Tak częste wściekłe boje ozorne

W polityce, „nokautem” pozorne. –

Jedna strona jakiś błąd zarzuci,

Druga „A wy też” lub inne nuci.

Któż wygrał, gdy co nie trza robili? [4]

Czy od oskarżeń wzajemnych mili? [5]

Co przykre? Trend głów przenika w dół, –

Różne sfery dyskutują na wzór…

Czy nie? – Niziny stoją, gdzie stały,

Bo tak warcząc się nie poprawiały?

A potem, Schopenhauer trend wdrożył,

Czym część elit do grobów już złożył?

Gdybyż wciąż z kurczakiem Sokrates

Mógł przyjść i błędom dać granic kratę! [6]

 

Przypisy

[1] Ciekawe jak w roku 4000 nas ocenią potomni, (czy jacyś kosmici odkrywający ruiny ludzkiej cywilizacji)? Czy wyróżnią kulturę maszyn parowych, spalinowych i elektrycznych; czy gliny, papieru i nośników elektronicznych? Ale w sumie to mało mówi co do rozwoju, może lepiej byłoby wyróżniać czy potrafiono w niej wzajem korygować błędy.

[2] Rozmowa i dyskusja to takie wymiany zdań, które zakładają, że można się od drugiej strony czegoś ciekawego dowiedzieć, przekonać ją albo dać się przekonać. Wymiana zdań, do której przystępujemy z aksjomatem – niewzruszalnym przez nic założeniem, że się przekonać nie damy, wszelkie argumenty odrzucimy niezależnie czy zdają się rozsądne czy głupie, czy wysunięte w niecnych intencjach czy w najlepszych, jeśli nie wobec nas to chociaż dla dobra sprawy, to nie rozmowa ani dyskusja to „boks na ozory”, czasem przechodzący w odmianę terroryzmu w której nie używa się karabinów maszynowych tylko słów… – Ale czy mniej niszczycielską? Ostatecznie, kule mogą uszkodzić ciało, zaś słowa mózg.

[3] Arthur Schopenhauer to był taki filozof: co to w książeczce „Erystyka: sztuka prowadzenia sporów : mistrzostwo słownej szermierki” pouczał jak wygrać każdą dyskusję, nawet bez posiadania racji. I zróbmy eksperyment myślowy z wygraniem dyskusji bez posiadania racji, taki że oto jest debata o tym czy można wchodzić pod jadący pociąg, i twierdzący, że można by ją wygrał, a potem on sam czy ktoś pod jego wpływem by spróbował… – Cóż za tragedia!

[4] Wzajemność oskarżeń ich nie unieważnia, to że pan robił źle nie oznacza, że pani robiła dobrze. Wbrew temu co sobie myślą państwo politycy wzajemne zarzuty się nie znoszą.

[5] Albo zarzut był prawdziwy albo nie. Jeśli był do rzeczy, to trzeba by było naprawić postępowanie własne a nie się odszczekiwać. Jeśli nie był, tracą państwo zarzucający w dyskusjach na forach publicznych czas, który mogłyby zająć tematy ważniejsze, a co za tym idzie bardziej pożyteczne dla słuchaczy.

[6] To było w Atenach, filozofowie wymyślili, że o człowieczeństwie świadczy dwunożność, na co Sokrates przyniósł kolegom kontrargument: kurczaka. Na co wprowadzono korektę, że dwunożność ale bez piór. Sokrates replikował kontrargumentem w postaci oskubanego kurczaka. Natenczas przyjęli niedoskonałość swoich twierdzeń. Dziś wymiany poglądów nie idą tak gładko…

[Domysły Monika]

@Marcin Tarnowski

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.