Post sepulchrum

[Duch7millenium]

Zmarszczonymi drogami idą ku domom

zmarszczone dusze

o połamanych nogach i złamanych sercach

pękających grozą umysłów niepojmujących rzeczywistości

 

Na grzbecie ich trudów niesie się słodka woń zwątpienia

w życie doczesne, by doczekać tego raju, o którym brzmią dzwony kościelne

 

Zapach lawendy umilkł, głos wołających o pomoc zobojętniał

byle zjeść karkóweczkę mocnych słów z dyskonta wiejskiej ambony

i popić ją tanią herbatą murzyńskich trudów znad równika gorącej bezczynności

 

Czy taką chcieli wieczność? Czyż zabiegali o nią z całych sił?

Zapewne. Życie bowiem toczyć się będzie dalej i dalej będą na nie patrzyć.

 

Znudzeni niczym sparciałe obuwie ubogiej dziewczyny na dworcu centralnym

żebrzą o garść uwagi swoją obojetnością, zasłaniając się trudami życia

w które włożyli zaledwie 7 tchnień, owych dekad zwiastujących tę średnią satysfakcję

, o której nie może powiedzieć owa dziewczyna, która dzisiaj śpi w tunelu,

w przejściach pomiędzy peronami, która 7 razy prosiła o kromkę chleba.

 

Cieszę się, że mogłem być tą ósmą, którą też poprosiłaś ale jakże smutno mi teraz,

że dałem Ci jedynie 5 złotych. Chociaż, z głębi serca mam tę cichą nadzieję, że zasługuję u Ciebie na piątkę.

 

Pamiętam Cię Anno, ty byłaś łaską, ja wtedy wciąż jej szukając znalazłem ją w portfelu i wręczyłem Tobie

.. 5-krotnie za mało, 5-krotnie zbyt rzadko.

 

Właściwie to mogłem Cię zabrać, umyć i przyodziać, podarować dach nad głową,

byś 5-krotnie była mi wdzięczna, 5-krotnie wyżej wzniosła się ponad chłód, głód, nagość, zwątpienie, rozpacz i bezsilność

Lecz i tak nic bym Tobie z tego nie wziął i niczego nie poczytał za swoją zasługę

choćbyś 7, a nawet 77 razy dziennie całowała mi stopy i obmywała łzami brud z moich spracowanych nóg

 

Taka właśnie łaska miała mnie spotkać.

I żyłbym teraz, nie zwracając się w stronę grobu własnych trosk i strachu.

Chociaż, skoro one umarły, Ty żyć będziesz.

 

Taka właśnie łaska po sześciu tysiącach lat od naszego rozstania by zobaczyć grobowe życie,

w którym cieszyć się pragniemy swoimi duszami i ciałem oraz jasnością, którą jesteśmy

spotkać nas miała.

 

Lecz czy ona nas ma? Ufam.

 

 

 

Edytowane wczoraj o 17:40 przez Duch7millenium
Strzał z drugiej strony (wyświetl historię edycji)

[Domysły Monika]

@Duch7millenium Łaciną myśl "poczęta" no i ( choć mi zaraz zarzucą że"no i" - tu nie przystoi) Duch7millenium ma tu sens .

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Prawda walnięta między oczy ... lubię to - oj lubię.
Pozdrawiam 

[violetta]

Teraz bardzo przytulne dni i jest wspaniale. 

[Duch7millenium]

@Domysły Monika

Po hebrajsku zakończona, w kierunku Tygrysa i Eufratu zmierzająca, by raj odnaleźć idąc wstecz, drogą z grobu, ku życiu, pod prąd, lecz z prądem, w cieniu przechadzając się, ciemną dolinę z drwiną zmierzająca.

Tajemnica cherubów, miecza i drzewa z owocem życia w raju wyjaśniona. Rozbiłem sprzeczności by przywrócić życie tym, którzy w bólu kajali się przez niecałe 15 stuleci.

Anna to łaska, pełna wdzięku. Kocha wyraźne słowa, a mętne dusze kopać niczym kamienie przeszkadzające na swojej drodze z piekła ku sklepieniom, nad którymi panuje jasność. Jasność ogniem nie tknięta.

Edytowane 16 godzin temu przez Duch7millenium (wyświetl historię edycji)

[Domysły Monika]

@Duch7millenium No i co prawda walnięta poraz drugi. Ta odpowiedź.... szczerze mnie aż zatyka . Dużo tu istotnych kwestii. Dobry materiał na poskładanie treści w sobie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

wart przeczytania , wart .