++

[Sylwester_Lasota]

Coraz częściej widzę w lustrze jego oczy,

przyłapuję się czasami na jej geście.

Choć oboje z tego świata już odeszli,

w jakiejś części żyją przecież we mnie jeszcze.

 

Z drugiej strony czeka Niebo albo Piekło,

ostatecznych prawd otchłanie niezgłębione,

póki żyję, tu w jej geście, w twarzy jego,

powracają coraz częściej we mnie do mnie.

 

 

 

 

 

Edytowane 4 Listopada 2024 przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

[aff]

Bardzo ładnie Sylwestrze.

W dzieciach trzeba wypatrywać ;)

[Jacek_Suchowicz]

lecz niebawem pewnie przyjdzie taki moment

ze zdumienia wnet zamrugasz powiekami

choć gadali że się skończy - nieskończone

gest i oczy rzekną: witaj między nami

 

ktoś na orgu będzie czytał twoje teksty

dzielił słowa wydobywał cenne myśli

i ożyjesz pośród swoich różnych wierszy

może czasem ciemną nocą też się przyśnisz

 

:))

ps długiego wspaniałego życia 

[iwonaroma]

Ciepłe refleksyjne wspomnienie rodziców i wgląd...

 

[poezja.tanczy]

@Sylwester_Lasota

Bo powroty, co za zasada

Bo te psoty, niejedna zwada

 

A co do wiersza, to tak. Bliscy w nas "żyją"

M.

[beta_b]

To ta myśl w eterze. Ładnie, choć bliska mi pierwsza zwrotka, bo nie umiem uwierzyć w niebo, ani piekło. 

 

A jeśli już - to z piekła przodkowie również pozdrawiają/pomagają? Nie byli tacy źle, więc pytanie teoretyczne. ;) Pozdrawiam, bb

[viola arvensis]

@Sylwester_Lasota bardzo ładnie, rozumiem wiersz - całym sercem.