Terra pia

[Lidia Maria Concertina]

Świat przemija w podobnym tempie co nicość. 
Tak! Ona też odchodzi, chyłkiem, w ciszy - więc o co tyle hałasu?

Filozofia jest jak zeschły grejpfrut.
Zjedz sam, to zrozumiesz metaforę.

Nie płaczę dla nocy - to noc płacze dla mnie: zamszem, perfumami z wanilią, bordową szminką i kruchym ecru milczenia. 

Składam się w powolne origami spokoju. 
Śnię jawą i bez końca jeżdżę tramwajami po plaży. 
Każdy wiersz jest taki sam. 

Każde słowo to JA.
Każdy posiłek i gest to JA.
Aż w końcu umieranie - każde umieranie to JA.

Muszę zatem wreszcie zająć się SOBĄ ...