Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nic nie musimy zostawiać

to nie ma znaczenia

póki trwa

się tylko liczy

 

potem okruch jeno

sen myśł mgnienie

...

w cudzych wspomnieniach.

 

Tak czytam i filtruję dla siebie. 

Podoba mi się delikatność.

 

Pozdrawism ciepło, bb

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@FaLcorN ;) pozwoliłam sobie użyć metafory:)

Początkowo myślałam, by napisać 'wyszorować wewnątrz głowę ' lecz wers by mi się wydłużył, ale może użyję, by nie było skojarzeń szamponowych :)

Dzięki za kmnt, również pozdrawiam 

 

 

 

@TomaszT - u :) Medytacja szoruje głowę (od wewnątrz) a do niej ręce są zbędne :) 

 

 

 

 

@beta_b :) To prawda, nic nie musimy a zakodowani jesteśmy na odwrót :(

Również ciepłe pozdrowienia 

 

 

 

@poezja.tanczy :) wola ponad wszystko 

Dziękuję 

 

 

 

 

 

Edytowane przez iwonaroma (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Być tak ulotnym, że nic nie zostaje? 

Jakby się żyło w magicznym kraju

 "Nie ciążyć stopą

  i nie spadać

  po każdym kroku

  w dół" 

" Gdy nie dotkniesz ziemi ni razu

  Jakże możesz być w niebie"

(parafraza Dziady cz,. II") 

 

Po co mam ziemię  stopą niszczyć

 

Przyroda, ta wokół nas,  to nieskończony ideał bytów. 

Czuję się w niej jak gość

całkiem nieproszony

Faktycznie:

Przejdzie, połamie, pogniecie

 

Jak więc być? 

 

T. 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez TomaszT (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@iwonaroma

 

Być tak ulotnym 

W idealnym kraju?

 

Tylko, że idealne życie się nie zdarza, a taki nie istnieje.

Czemu więc nie mielibyśmy być ponad marazmem tego świata

I

iść 

"W rajską dziedzinę ułudy 

  Kędy zapał tworzy cudy"                                    - znów Mickiewicz

  i 

  " W nadziei obleka złote malowidła"                 - ten sam utwór, a fragment nieco zmieniony     

   Skoro świat jest tak "gnuśny", a zło w nim wyrządzane: człowiek człowiekowi

jest nie do zrozumienia, co mamy robić? 

Nie wstrzymamy wojen i zła. 

 

Nie wstrzymamy bryły świata. 

 

Jesteśmy tu, na swojej drodze życia. Tu żyjemy, żenimy się, mamy dzieci.

Tu jest "nasze małe budowanie"    Gałczyński - pieśni - urywek

 

Tu jest potrzebne nasze szerokie spojrzenie, pogoda, zrozumienie, pojednanie.

 

"ptakom podobni czekamy wiosny"

 

 

T/

 

 

 

 

 

Edytowane przez TomaszT (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@andreas dzięki za ładnie napisane :)

Co do planetoidy, to może uderzy a może nie. Tego nie wiemy a przypuszczenia prowadzą do... albo uderzy albo nie ;)

Również pozdrowienia 

 

 

 

 

 

 

@TomaszT ;) myślałam, że ktoś kto tak sprawnie cytuje to i tamto musi być ulubieńcem polonistki (one lubią cytaty :)) ale może w szkole tak sprawnie nie cytowałeś jak tutaj.

Tak, w sobie i tylko w sobie.

 

 

 

 

Edytowane przez iwonaroma (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Wiesław J.K.  Wiersz ten napisałem po obejrzeniu, ponownie, filmów Katyń i Wołyń.
    • NATURA I CZŁOWIEK   Katyń 1940 i Wołyń 1943 oraz Rwanda 1994   ludobójstwa człowiecze zwyczajnie chaniebne a było ich więcej w kolorze bólu i czerwieni ludzie ludziom skażoną miłością apokalipsę stworzyli   cywilizacja dziczeje nienawiścią zawstydził się Chrystus obiecanym zbawieniem a gwoździe poszarpały nadzieję nawet w błękicie nieba rdzawą w beznadziejności łzawą   dzika przyroda bez miłosierdzia żarłocznie każdy kąsek pożera  życiodajnego narodzenia więc ku pamięci tym wszystkim którym nie dane żyć było strofy te poświęcam
    • @aff Dziękuję za zainteresowanie i lubiejkę. Tak, zapewne brzmią dla dzisiejszego czytelnika anachronicznie i nienaturalnie, bo właściwie nie używamy ich już na co dzień. Niemniej uważam, że w przekładach utworów z XIX wieku mają swoje miejsce. Mógł Mickiewicz pisać: Polały się łzy me czyste, rzęsiste Na me dzieciństwo sielskie, anielskie, Na moją młodość górną i durną,... Pozdrawiam
    • ludzie naprawdę to kupują?   obraz z białym krajobrazem ukradziony z klatki schodowej taka, ot, historia bez pościgów, wycia i rozbijania szkła bez rwania mięsa życia do kości ale z kradzieżą! choć nie mam pewności czy ktoś go nie wystawił na klatkę właśnie żebym go wziął czyż to nie jest życie wielkie nieporozumienie w teorii mógłbym zapukać, zapytać ale nie wiedziałbym gdzie i błądziłbym po mieszkaniach ja to na takiej klatce bym nic nie zostawiał zamek nie działał nie wiem w ogóle czemu ktoś chciałby wyrzucać taki łady obrazek stary, rosyjski jeszcze z leningradu eklektyczny w sensie nie że obraz chciałem się pochwalić słowem eklektyczny dobre, nie? polecę nawet dalej eklektyczna poświata koszernych chodników przeglądam się mrawo w kałużach rozbija się szmaragdem haniebny dżdż nic nie rymuje się z dżdż dziwią mnie wszyscy krytycy i ja wiem że jestem nieudolny że rym bywa częstochowski i że forma mną włada ale w porównaniu do "prawdziwej poezji" czuję się jak jakiś kaleka jakbym stracił jeden z 6 zmysłów jakbym czegoś nie widział czegoś nie słyszał czegoś nie rozumiał przepraszam "prawdziwą poezję" ale z braku laku zacząłbym chyba czytać paragony na parkingu i to by była historia życia! do wydedukowania po nawykach żywieniowych może ktoś ma dziecko? może ktoś ma dietę? to jest niesamowite a nie wasze zasrane tkanki i eklektyczne obrazy przepraszam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Starzec Ech tam! Złudzenie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...